«Έφυγε» η Μερσέντες Σόσα - η φωνή της Λατινικής Αμερικής

«Εφυγε» από τη ζωή η Μερσέντες Σόσα, η μεγάλη φωνή της Αργεντινής και όλης της Λατινικής Αμερικής, που ενσάρκωσε με την μουσική και τα τραγούδια της, τους αγώνες των λατινοαμερικάνικων λαών ενάντια στις στυγνές δικατορίες και τον διεθνή ιμπεριαλισμό που τις στήριξε.

Η οικογένειά της με μια λιτή ανακοίνωση έκανε γνωστό χτες το πρωί (4/10/2009) το θάνατό της, σε ηλικία 74 χρόνων. Είχε προηγηθεί νοσηλεία 11 ημερών σε νοσοκομείο του Μπουένος Αϊρες για σοβαρά προβλήματα στα νεφρά.

Η «Negra» - έτσι την αποκαλούσαν οι συμπατριώτες της - γεννήθηκε στο Σαν Μιγκέλ ντε Τουκουμάν της Αργεντινής στις 9 Ιούλη του 1935. Στις δεκαετίες του '60 και '70 συμμετείχε με άλλους πρωτοπόρους καλλιτέχνες στο «Κίνημα της Νέας τραγουδοποιίας» (Movimiento del Nuevo Canionero) ή πιο διαδεδομένα Νueva Cancion, του μουσικο-λογοτεχνικού πολιτικού κινήματος, που βασιζόταν στη λαϊκή αργεντίνικη παράδοση συνδεδεμένη με τον αντιδικτατορικό αγώνα.

Τα τραγούδια της έγιναν απειλή για την χούντα του 1976 - υπό τον Χόρχε Βιντέλα στρατιωτικό καθεστώς. Το 1979 συλλαμβάνεται σε συναυλία και καταφεύγει αυτοεξόριστη στο Παρίσι και τη Μαδρίτη, όπου μένει μέχρι το 1982, οπότε επιστρέφει στην πατρίδα της. Εκτοτε ηχογράφησε πολλούς δίσκους, διευρύνοντας το ρεπερτόριό της. Ενωσε το φολκλόρ με τις μπαλάντες, το ροκ, τη μουσική της πόλης. Εσπασε τα σύνορα που χωρίζουν είδη και γενιές. Πολύ γνωστά ανεπανάληπτα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει είναι «Cancion con todos», «Alfonsina y el mar», «Gracias a la vida», «Al jardin de la republica», «Duerme negrito» κ.ά..

Συνεργάστηκε με μεγάλους καλλιτέχνες όπως οι Κουβανοί Σίλβιο Ροντρίγκες, Πάμπλο Μιλανές, Ισμαέλ Σεράνο και πολλούς άλλους.

Η Μερσέντες Σόσα με το συγκρότημά της είχε εμφανιστεί την δεκαετία του 1980 στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» και συνεργαστεί με Ελληνες καλλιτέχνες και τελευταία με το συγκρότημα «Απουριμάκ», που αποτελείται από Λατινοαμερικάνους και Ελληνες μουσικούς.

Για την μεγάλη της προσφορά που αφήνει τεράστια αγωνιστική και καλλιτεχνική παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές και σε ένδειξη τιμής, οι αργεντίνικες αρχές αποφάσισαν η σορός της να εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα σε αίθουσα του Κοινοβουλίου, ενώ η οικογένειά της καλεί τον λαό να την τιμήσει όπως θα άρεσε και στην ίδια τραγουδώντας τα τραγούδια της.
Από τον Ριζοσπάστη

Chau, negra querida

Ήσουν τo πιο γλυκό πλάσμα της Αργεντινής. Σε ευχαριστώ για τη μουσική, τη φωνή -αυτή τη φωνή- τις chacareras, το τσαγανό να φτύσεις στα μούτρα τους δικτάτορες, για την αγάπη που έδειχνες στους νέους καλλιτέχνες, για το χιούμορ.
La Negra σε φώναζαν. «Η μαύρη». Για το μελαχρινό σου το μαλλί. «Η Αργεντινή είναι μια χώρα μαύρων, όπου όλοι είναι ξανθοί» έλεγες με χιούμορ.
Αλλά και πραγματίστρια: Όταν γύρισε η Δημοκρατία στην Αργεντινή, το 1983, γύρισες και εσύ. «Κάποτε τα όνειρα ήταν πιο ριζοσπαστικά. Σχεδόν τέλεια. Τώρα απλά κάνουμε ό,τι μπορούμε». Και εσύ έκανες πολλά παραπάνω.
Αλλά και τυχερή. Το έλεγες και μόνη σου. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, που ένιωθες άρρωστη και κουρασμένη. «Ήμουν τυχερή. Αλλά μου κόστισε να είμαι» ομολογούσες.


Gracias por todo, negra querida. Su voz siempre me ha hecho llorar. Te voy a llevar eternamente en mi corazόn. Te quiero mucho, negrita linda.
Από το En Uniόn y Libertad