Η «ευθανασία» της τοπικής βιοτεχνίας

Τη δυσκολότερη περίοδο στη λειτουργία τους βιώνουν οι περισσότερες βιοτεχνίες στην περιοχή μας. Επιχειρήσεις στον τομέα της μεταποίησης αλλά και της κατεργασίας μετάλλου - αλουμινίου δίνουν τη μάχη να κρατηθούν ανοιχτές όσο διαρκεί η κρίση. Το οικονομικό περιβάλλον στο οποίο λειτουργούν τις επιχειρήσεις τους είναι το χειρότερο αυτή την περίοδο.

Οι βιοτέχνες προσπαθούν να βρουν τρόπους αφενός να συνεχίσουν να λειτουργούν οι επιχειρήσεις τους και αφετέρου να διατηρήσουν όσες θέσεις εργασίας μπορούν. Δεν το κατορθώνουν όμως πάντα.

«Όσοι πρόλαβαν και έστρεψαν το ενδιαφέρον τους αλλού» ήταν τυχεροί, επισημαίνουν όταν συζητούν μεταξύ τους, αφού είναι απογοητευμένοι όσο δεν βλέπουν «φως στο τούνελ».

Οι παραγγελίες γίνονται με το σταγονόμετρο, η παραγωγή έχει μειωθεί στο ελάχιστο και το κόστος λειτουργίας -όπως υποστηρίζουν- διαρκώς αυξάνεται, με αποτέλεσμα πολλές φορές να υπάρχει σαφής

αδυναμία να ανταποκριθούν στις λειτουργικές τους δαπάνες.

Ο τζίρος καταγράφει πτώση σε ποσοστό 40% της παραγωγής.Τον τελευταίο χρόνο μόνο υπολογίζεται ότι η μείωση των θέσεων εργασίας στον κλάδο του Μετάλλου προσέγγισε το 22%., ποσοστό που δεν πρόκειται να αναπληρωθεί όπως εκτιμούν οι ίδιοι οι επαγγελματοβιοτέχνες, εάν δεν γίνουν νέες επενδύσεις και δεν υπάρξει ανάκαμψη στην αγορά.

Στη Μαγνησία δραστηριοποιούνται περίπου 200 μικρές και μεγαλύτερες επιχειρήσεις στο Μέταλλο και το αλουμίνιο. Το 90% αυτών των επιχειρήσεων απασχολεί από 1εως 3 υπαλλήλους και μόνο το 10% από 10 έως και 50 άτομα. Οι περισσότερες βιοτεχνίες φέτος απλά θα δώσουν τη μάχη για να διατηρηθούν.

Παγωμένες χρηματοδοτήσεις…

Τα χρηματοδοτικά προγράμματα είναι παγωμένα, όπως τονίζει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Βιοτεχνών Κατεργασίας Μετάλλου Σπύρος Στυλιαρογιάννης. Πώς να έχουμε δουλειά; αναρωτιέται ο ίδιος, εξηγώντας ότι δεν υπάρχει η απαιτούμενη οικονομική ευρωστία πλέον στις επιχειρήσεις για να προβούν σε επενδύσεις. Ο αναπτυξιακός νόμος πάγωσε ελλείψει χρημάτων μέχρι τον Ιούνιο, οι υποχρεώσεις όμως τρέχουν και το ρευστό τελειώνει. Την ίδια ώρα υπηρεσίες όπως το ΙΚΑ και η Εφορία, όπως επισημαίνει ο κ. Στυλιαρογιάννης, πιέζουν ακόμη και με αναδρομικότητα τούς επαγγελματίες να πληρώσουν, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να πνίγονται. Σύμφωνα με τον ίδιο το 2009 ήταν μία χρονιά που οι περισσότεροι επαγγελματοβιοτέχνες λίγο πολύ μπόρεσαν και ανταποκρίθηκαν στις υποχρεώσεις τους. Σε αντίθεση με τους δύο τελευταίους μήνες που φαίνεται ότι άρχισαν να στενεύουν πολύ τα πράγματα με τις προβλέψεις να είναι δυσοίωνες για όλη τη χρονιά. «Εάν δεν πέσει χρήμα στην αγορά, θα πάμε από το κακό στο χειρότερο» σημειώνει ο κ. Στυλιαρογιάννης, προβλέποντας δύσκολες μέρες.

Ποντάρουν στην πράσινη ανάπτυξη

«Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και η πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας έχει κλονιστεί και ο κλάδος του αλουμινίου» ανέφερε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο Απόστολος Πούλιος, πρόεδρος του Συνδέσμου Βιοτεχνών Μετάλλου Ν. Μαγνησίας.

Το Αλουμίνιο είναι συνδεδεμένο με τα κουφώματα, τα κιγκλιδώματα αλουμινίου και σιδήρου και παρά τα προβλήματα, σύμφωνα με τον πρόεδρο, προσπαθεί να εξελιχτεί. Μέσα στο Φεβρουαρίου τα μέλη του συλλόγου περιμένουν να ισχύσει η υποχρεωτική σήμανση CE, που θα είναι τα επιλέξιμα για χρηματοδότηση. Εχουν ήδη προετοιμαστεί μετά από πρωτοβουλία του Συνδέσμου που έκανε σεμινάρια ώστε οι κατασκευαστές να μπορέσουν να ανταποκριθούν στην πρόκληση που υπάρχει μπροστά και αφορά στα ενεργειακά τζάμια και κουφώματα.

Ο κ. Πούλιος εκτιμά ότι αυτό το νέο πρόγραμμα εκτός από εξοικονόμηση ενέργειας συμφέρει και στον καταναλωτή. Παράλληλα όμως αποτελεί το μεγάλο «περιβαλλοντικό» στοίχημα και για τους ίδιους τους κατασκευαστές, που έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους για οικονομική τόνωση του τζίρου τους.

Από τους τελευταίους

Ο Βασίλης Μουτσιάκας ίσως να είναι ο τελευταίος βιοτέχνης ετοίμων ενδυμάτων που έκλεισε την επιχείρησή του στο Βόλο μέσα στο 2008. «Ήμουν από αυτούς που μόλις είδα ότι άρχισαν τα δύσκολα αποφάσισα να κλείσω την επιχείρηση για να μη βρεθώ στο δρόμο» επεσήμανε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.

Η βιοτεχνία του ήταν από τις πιο γνωστές και εύρωστες στην περιοχή. Τη δεκαετία του ’90, μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού , δέχτηκε τα πρώτα χτυπήματα, αφού πλέον η γερμανική αγορά όπου προωθούσε τα ρούχα, στράφηκε στις πρώην Ανατολικές χώρες. Τότε ήταν που άρχισε να συνεργάζεται με την ελληνική αγορά. Από το 2007 φάνηκαν τα πρώτα σύννεφα που άρχισαν να πυκνώνουν στις αρχές του 2008, όπως λέει ο ίδιος. Αρκετές επιχειρήσεις για τις οποίες ράβονταν τα ρούχα αδυνατούσαν να πληρώσουν. Η μία δυσκολία έφερε την άλλη και τελικά ο κ. Μουτσιάκας αποφάσισε, πριν τα πράγματα γίνουν πιο δύσκολα, να κλείσει τη βιοτεχνία που απασχολούσε 15 άτομα προσωπικό. Ο κ. Βασίλης ακόμη περιμένει να τον ξεχρεώσουν επιχειρήσεις που του οφείλουν. «Όταν ο άλλος κηρύσσει πτώχευση, το παίρνεις απόφαση ότι τα έχεις χάσει τα λεφτά σου και συνεχίζεις» υπογραμμίζει, συμφωνώντας μαζί μας ότι τα δύσκολα είναι μπροστά.

Βάσω Κυριαζή

Από την εφημερίδα Ταχυδρόμος