ΔΙΑΣΩΜΑΤΕΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΤΟΥ ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ
Αθήνα, 02 Φεβρουαρίου 2010
Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΣΑΝ ΤΗΝ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Η Διασωματειακή απάντησε αμέσως με κείμενό της ζητώντας από τον Διευθυντή της Εφημερίδας κ. Αλέξη Παπαχελά να δημοσιευθεί το κείμενο αυτό στην ίδια στήλη της επόμενης Κυριακάτικης εφημερίδας με τα ίδια στοιχεία όπως θα έπρεπε για λόγους δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
Δυστυχώς όμως η απάντηση δεν δημοσιεύθηκε σε κανένα από τα επόμενα τεύχη της κυριακάτικης εφημερίδας αλλά μόλις σήμερα, στο καθημερινό φύλλο στην στήλη «επιστολές των αναγνωστών» μειώνοντας κατά τα ¾ το αρχικό κείμενο.
Στο σημείο αυτό θέλουμε να σας αναφέρουμε ότι κανένα κείμενό μας τον τελευταίο καιρό δεν δημοσιεύεται στην εφημερίδα, ενώ δημοσιεύονται με το παραμικρό οτιδήποτε δίνεται από θεσμικούς φορείς και οποιοδήποτε κείμενο επιτίθεται εναντίον της Διασωματειακής του Κινηματογράφου.Συγκεκριμένα:
1) Αρνήθηκε να δημοσιεύσει τις 500 και πλέον προσωπικότητες που στήριζαν το σχέδιο της Διασωματειακής
2) Αρνήθηκε να δημοσιεύσει έστω και μια λέξη για την Καταγγελία της Διασωματειακής των κινηματογραφικών φορέων για τα σχεδιαζόμενα της χειραγώγησης του κινηματογραφικού χώρου από θεσμικά και ιδιωτικά συμφέροντα σε συνέντευξη τύπου που δόθηκε στον Ιανό στις 22 Δεκεμβρίου 2009.
Φέρνουμε στο φώς την πλήρη απαντητική επιστολή που αποστείλαμε αρχικά στην εφημερίδα «Καθημερινή».
Απάντηση των φορέων της Διασωματειακής στην συνέντευξη του Προέδρου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου Γ. Παπαλιού στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» στις 17 Ιανουαρίου 2010
Η ΟΞΥΜΩΡΗ ΤΑΥΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ κ. ΠΑΠΑΛΙΟΥ
Ο κ. Παπαλιός θέλει να πιστεύει ότι "ταυτίζεται με οτιδήποτε πρωτοποριακό" (συνέντευξη στην Καθημερινή 17/1/10).
Αν και θεσμικά και ηθικά ήταν υποχρεωμένος να ασκεί Εθνική Κινηματογραφική Πολιτική με αξιοκρατικά κριτήρια και χωρίς αποκλεισμούς, εντούτοις επέλεξε την πολιτική του διχασμού και του φατριασμού, αφού στη θητεία του ο κ. Παπαλιός ταυτίστηκε με τους "Ομιχλιστές", με αποκορύφωμα την εμφάνιση του ονόματός του στη λίστα των ιδρυτικών μελών της "Ακαδημίας", δηλαδή σε μια μη κερδοσκοπική εταιρεία που έχει σκοπό να υποκαταστήσει τα σωματεία σαν συνομιλητές με το Υπουργείο Πολιτισμού, καταστρατηγώντας έτσι κάθε έννοια αμερόληπτης και δεοντολογικής συμπεριφοράς που οφείλει να επιδεικνύει ένα θεσμικό πρόσωπο, διορισμένο από τον Υπουργό Πολιτισμού.
Οφείλουμε όμως να ομολογήσουμε ότι το έκανε εντέχνως. Έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση μερίδας του Τύπου, επέλεξε μια πολιτική, που θα μπορούσε κανείς να αποκαλέσει πολιτική της "οξύμωρης ταυτολογίας".
Με άλλα λόγια προσπάθησε να περάσει ως αντίληψη την ταυτολογία "κινηματογραφιστής στην ομίχλη = ενεργός κινηματογραφιστής = ικανός κινηματογραφιστής", οπότε σε κάθε περίπτωση η πρόταση "αν ο χ είναι ομιχλιστής, τότε ο χ είναι ικανός" να θεωρείται αληθής. Με την ταυτολογία αυτή θεωρείται a priori καλό σινεμά ό, τι παράγεται και αποφεύγεται τεχνηέντως το ερώτημα τι είδος σινεμά κάνουμε; Καλό; Κακό; Μέτριο; Όποιος κάνει σινεμά (επειδή έχει το προνόμιο να χρηματοδοτείται) δεν σημαίνει αυτόματα ότι κάνει και καλό σινεμά.Από την άλλη, αυτόματα οδηγεί στο (αναληθές) συμπέρασμα ότι κάθε κινηματογραφιστής που δεν συμμετέχει στην "Ομίχλη" είναι ανίκανος. Εξ ου και το υβριστικό του σχόλιο (στην ίδια συνέντευξη) "έχουμε μία δύναμη 200 - 300 ανθρώπων που κάνει σινεμά και άλλη μια μικρή ομάδα που επί της ουσίας δεν ασχολείται με το σινεμά. Εάν στύψετε αυτούς που εκπροσωπούν τη Διασωματειακή δεν θα βγάλετε μια μικρού μήκους ταινία", μας λέει ο Πρόεδρος του Κέντρου.
Ο κ. Παπαλιός οφείλει να είναι πιο προσεκτικός στις κρίσεις του, όταν απαξιώνει με ανοίκειο τρόπο το έργο όλων των συναδέλφων (μερικοί εξ αυτών μάλιστα και βραβευμένοι) που το "αμάρτημά τους" είναι ότι τυγχάνουν και συνδικαλιστές. Καλό είναι να μην ξεχνάει κ. Παπαλιός ότι οι συνδικαλιστικοί φορείς συνέβαλλαν στη δημιουργία των κινηματογραφικών θεσμών, σε έναν από τους οποίους σήμερα ο ίδιος προεδρεύει. Του θυμίζουμε ότι οι φορείς που εκπροσωπούν την Διασωματειακή (σκηνοθέτες, σεναριογράφοι, ηθοποιοί, μουσικοσυνθέτες, παραγωγοί, αιθουσάρχες, κινηματογραφικές λέσχες) είναι όργανα θεσμοθετημένα μέσα στον Δημοκρατικό Νόμο της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη. Οι δε εκπρόσωποί τους είναι ενεργοί καλλιτέχνες, δεν αμείβονται και δεν είναι εργατοπατέρες αλλά οραματιστές που διεκδικούν αξιοκρατία χωρίς αποκλεισμούς. Η επίθεση από τον Πρόεδρο του Ε.Κ.Κ. εναντίον των φορέων είναι πρωτοφανές γεγονός αφού είναι πρόσωπο διορισμένο από το Υπουργείο Πολιτισμού, και διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα και πρέπει να δέχεται την οποιαδήποτε κριτική από τους θεσμοθετημένους φορείς και όχι να αρνείται τον έλεγχο και να υπεκφεύγει με αυτόν τον τρόπο.
Ο κ. Παπαλιός οφείλει να είναι πιο προσεκτικός στις κρίσεις του, όταν απαξιώνει τον θεσμικό ρόλο των Σωματείων και της Διασωματειακής, διότι το έργο που έχουν να επιδείξουν είναι πολύ ευρύτερο από απλώς την υποστήριξη της κινηματογραφικής δημιουργίας. Έχει να κάνει με την διαμόρφωση θεσμών και διατάξεων στον ήδη υπάρχοντα Νόμο της Μελίνας, έχει να κάνει με την επίπονη επεξεργασία επί ένα χρόνο του Νομοσχεδίου της Διασωματειακής για τον κινηματογράφο που έχει ήδη κατατεθεί στο ΥΠΠΟ, έχει να κάνει με συνδικαλιστικές παρεμβάσεις που αφορούν στην οικονομική διαβίωση των εκατοντάδων μελών τους που έχει φτάσει η ανεργία στο 90% (όπως π.χ. η δυνατότητα εξαγοράς παλαιότερων ενσήμων του ΙΚΑ, επιλύοντας το σοβαρό βιοποριστικό πρόβλημα δεκάδων συναδέλφων μας). Τα γνωρίζει αυτά ο κύριος Παπαλιός; Ποιοι πολέμησαν δικαστικά για την απόδοση του 1,5% από τα ιδιωτικά κανάλια όταν αυτός ως πρόεδρος του Κέντρου που είχε έννομο συμφέρον δεν έκανε απολύτως τίποτα. Δεν έκανε τίποτε από όλα αυτά αλλά παρέδωσε αμαχητί το ΕΚΚ στην ένταξη του στις ΔΕΚΟ.
Ο κ. Παπαλιός οφείλει να είναι πιο προσεκτικός στις κρίσεις του, διότι τα ίδια τα πεπραγμένα τον διαψεύδουν. Αν και ο ίδιος δηλώνει ότι χαίρεται όταν βλέπει ελληνικές ταινίες να βραβεύονται στο εξωτερικό, ωστόσο σε δύο από τις τρεις περιπτώσεις (Διόρθωση, Στρέλλα) όχι μόνο δεν ενίσχυσε τις συγκεκριμένες ταινίες, αλλά απεναντίας τις απέρριψε προκαταβολικά. Αν ένας από τους κύριους στόχους του Κέντρου είναι η προβολή των ελληνικών ταινιών στο εξωτερικό, τότε ποιά υπήρξε η συμβολή του κ. Παπαλιού και του Κέντρου Κινηματογράφου σε αυτήν την περίπτωση (αφού είναι γνωστό τοις πάσι ότι διέλυσε την Hellas Film);
Με ευκολία ο νυν Πρόεδρος του Κέντρου υποστηρίζει ότι -τάχα- δεν μπορεί να επηρεάσει τις αποφάσεις του Συμβουλίου Κρίσεων, ενός αμειβόμενου Συμβουλίου που έχει οριστεί από τον ίδιο...Ευτυχώς η κινηματογραφική κοινότητα "είναι μια χούφτα άνθρωποι" όπως λέει και ο ίδιος και γνωριζόμαστε μεταξύ μας...(Και με την ευκαιρία: αν στύψετε αυτούς που επιλέγουν ποιές ταινίες θα χρηματοδοτηθούν από το Κέντρο Κινηματογράφου, τι θα βγάλετε άραγε;)
Στην ίδια επικοινωνιακή πολιτική εντάσσεται και η προσπάθεια του κ. Παπαλιού να ταυτιστεί με το νέο νόμο για τον κινηματογράφο. " Αν δεν περάσει ο νόμος, σίγουρα θα φύγω", γνωρίζοντας ασφαλώς ότι επίκειται νέος νόμος, αλλά δεν μας λέει ποιός είναι ο Νόμος που θέλει ο ίδιος, σαν να μην γνωρίζουμε ότι όλη του η προσπάθεια γίνεται για τον Νόμο της Επιτροπής Σοφών του Λιάπη, δηλαδή της Επιτροπής Γαβρά και του γαμπρού του κυρίου Παπαλιού κυρίου Δοξιάδη που καταργεί τους αιρετούς από όλα τα όργανα και ενδυναμώνει στον μέγιστο βαθμό την λειτουργία της Διοίκησης του Κέντρου.
Φτάνει στο σημείο να μας λέει ότι έστειλε γράμμα στον Υπουργό Πολιτισμού για να του ανακοινώσει ότι περικόπτει ο ίδιος κατά 30% τις αποδοχές του.
Δεν μας λέει όμως:
1) Ποιά είναι η αμοιβή του;
2) Πόσα χρήματα παίρνει επιπλέον της αμοιβής του για να διαβάζει σενάρια, τόσο στο Συμβούλιο Κρίσεων που προΐσταται όσο και στο Διοικητικό Συμβούλιο;
3) Πόσα έξοδα κινήσεως και παραστάσεως λαμβάνει και πόση είναι η αύξηση που έκανε σε αυτά τα κονδύλια κατά την περίοδο της θητείας του ;
4) Πόσα επιπλέον χρήματα παίρνει όταν μπαίνει σε επιτροπές;
5) Πόσο στοίχισε η αναίτια μεταφορά του κτιρίου και τα λειτουργικά έξοδα;
6) Πόσα χρήματα χρωστάει το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου σε παραγωγές και προμηθευτές και όλα γενικά τα χρέη;
7) Δεν μας λέει γιατί συσσώρευσε τόσα υψηλά ποσά χρηματοδότησης σε τόσο μικρή ομάδα ευνοουμένων παραγωγών, όπως κατήγγειλε η Διασωματειακή με στοιχεία και δεν έχει απαντήσει.
8) Πόσες μέχρι σήμερα ταινίες είναι εγκεκριμένες που δεν έχουν πραγματοποιηθεί, όλων των προγραμμάτων;
9) Πόσο στοιχίζει το περιοδικό του Κέντρου;
10) Τι έγινε με την χαμένη προκαταβολή οικοπέδου που δεν αγοράστηκε ποτέ από το Κέντρο ;
11) Γιατί τα έσοδα το 2007 ήταν 937.000 ευρώ ενώ τα έξοδα ήταν 3.000.000 ευρώ; Και το 2008 τα έσοδα ήταν 373.000 ευρώ και τα έξοδα 3.300.000;
Επί προεδρίας του διέθεσε τα λιγότερα χρήματα για την παραγωγή ταινιών ενώ το 2008 χρηματοδοτήθηκε με 11,5 εκατομμύρια ευρώ.
Λέει ότι «οι νέοι ήταν αποκλεισμένοι εκ των πραγμάτων από τις προηγούμενες Διοικήσεις». Δεν μας λέει όμως ότι επί Διοικήσεως Κώστα Βρεττάκου και παρά τις αντιδράσεις από το τότε κατεστημένο, καθιερώθηκε η Νέα Ματιά για ενίσχυση των νέων που συνέχισαν και οι επόμενοι Πρόεδροι Μάνος Ευστρατιάδης και Διαγόρας Χρονόπουλος. Αντίθετα ο ίδιος μείωσε τις εγκρίσεις των νέων δημιουργών και μείωσε δραματικά τις χρηματοδοτήσεις αυτών (π.χ. στο πρόγραμμα «ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ» σε μόλις 200.000 ευρώ από 350.000 ευρώ που ήταν το 2004) και οι έτοιμες ταινίες μικρού μήκους των νέων παίρνουν το αστείο ποσό των 4.000-5.000 ευρώ! Οι έτοιμες μεγάλου μήκους 10.000-30.000 ευρώ!!
Ένα είναι γεγονός, που θέλει να το αποκρύψει ο Πρόεδρος του ΕΚΚ. Ότι στην Γενική Συνέλευση του Ε.Κ.Κ. τον Σεπτέμβριο του 2009 , για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού καταψηφίστηκε ο Διοικητικός Απολογισμός και δεν ψηφίστηκε ο Οικονομικός Απολογισμός, παρά ύστερα από τρείς δραματικές συνεδριάσεις. Θα έπρεπε για λόγους ευθιξίας, δεοντολογίας και ηθικής τάξης, ο Πρόεδρος του Ε.Κ.Κ. να είχε παραιτηθεί μαζί με την Διοίκησή του.
Καλό είναι να το κάνει έστω και τώρα παρά να επιδίδεται στις συνεντεύξεις του σε τακτικές που αποσκοπούν κατά βάθος στην συνέχιση της ύπαρξής του στην ίδια θέση μετά την λήξη της παρούσας θητείας, κολακεύοντας τον νυν Υπουργό με το να απαξιώνει απαράδεκτα οτιδήποτε έχει κάνει ο προηγούμενος.
Η ΔΙΑΣΩΜΑΤΕΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου