Ο Μαγνήτης αναχωρεί για ολιγοήμερες διακοπές.
Για περίπου 10 μέρες, θα απέχει από την καθημερινότητά μας και θα επιστρέψει την παραπάνω Κυριακή 23 Αυγούστου.
Νά' στε όλοι καλά!
Το ότι γράφουμε πως πλούτισαν αθέμιτα οι χθεσινοί πεινασμένοι και ξεβράκωτοι εις βάρος των πολιτών;
Το ότι γράφουμε πως ο πρωθυπουργός είναι πολιτικά ανίκανος να κυβερνήσει την χώρα και καλά θα κάνει να πάει στο σπίτι του πριν είναι αργά;
To ότι γράφουμε πως το μόνο μέλημα τους είναι πως θα παραμείνουν ποιο πολύ στην εξουσία για περισσότερο ξέσκισμα;
Το ότι γράψαμε πως έχουν βάλει όλο τους το συγγενολόι μέχρι τέταρτη γενιά σε θέσεις εις βάρος των μη «προνομιούχων» πολιτών;
Το ότι γράψαμε πως με τις συμφωνίες που υπόγραψαν ερημην μας στην Ε.Ε κατάντησαν τους έλληνες ωρομίσθιους άνευ εργατικών δικαιωμάτων με αποτέλεσμα να έχουμε στρατιές «εξαρτημένων» ανέργων;
Το ότι γράψαμε ότι τα έκανε πλακάκια με τους φασίστες του ΛΑ.Ο.Σ για παραμονή στην εικονική εξουσία του;
To ότι γράψαμε πως παραχώρησαν τον εναέριο εθνικό χώρο στους τούρκους μέσω ΝΑΤΟ; εάν δεν είναι έτσι ας βγουν να το διαψεύσουν ? ΤΟΛΜΑΝΕ;
Το ότι γράψαμε πως ο ΠΛΕΥΡΗΣ είναι ο μοναδικός άκυρος και μαϊμού ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ αφού δεν παραιτήθηκε πριν θέση υποψηφιότητα; Ας βγουν να πουν ότι δεν είναι?
Το ότι γράψαμε για το σπίτι του ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ στις ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ; Ας βγει να πει ότι… δεν έχει?
Το ότι γράψαμε πως έχει offshore στην ΚΥΠΡΟ;
Το ότι γράψαμε πως ο ΥΠΕΡΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ το παιδί του Μητσοτάκη συνεχίζει το καταστροφικό έργο του με τα Σκόπια λέγοντας πως το θέμα έχει ΧΑΘΕΙ;
Το ότι γράψαμε πως το από-κόμμα ΛΑΟΣ το δημιούργησε και το κυβερνά ο Μητσοτάκης μέσω του “ταμείου” γιαυτο έχει βάλει και δικό του άνθρωπο εκεί;
Το ότι γράψαμε πως από την Siemens όλοι και από όλα τα κόμματα ξέσκισαν και κρύβονται πίσω από τις παραγραφές και τα παραθυράκια των νόμων που αυτοί έχουν ψηφήσει εν αγνοία των πολιτών;
Το ότι γράψαμε πως το αφεντικό της Siemens στην Ελλάδα είναι από πάρα πολλά χρόνια ο μητσοτακαρος; κρατεί χρόνια αυτή η κολόνια? Έξαλλου υπάρχει και προσωπική εμπειρία από το 1978.
Το ότι γράψαμε πως η κυρία Μπακογιάννη υπηρετεί πρώτα τα συμφέροντα των αμερικανών και μετά των ελλήνων ;
Το ότι γράψαμε πως ο Γιωργάκης είπε στον Καναδά ,προκειμένου να έχουμε ησυχία ας δώσουμε ένα κομμάτι στους ΤΟΥΡΚΟΥΣ να ησυχάσουν;
Το ότι γράψαμε πως πίσω από τον Αδριανό κρύβονται πολλοί που θησαύρισαν με το ΒΑΤΟΠΕΔΙ;
Που γράψαμε ότι όλοι έγιναν ΜΕ ΒΙΛΛΑΡΕΣ ενώ κάποιοι άλλοι είναι στις φυλακές για πεντακόσια ευρώ χρέος;
To ότι γράψαμε πως ο ζωηρός ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ διέλυσε την υγεία και την περίθαλψη για να στείλει τον κοσμάκη στα φιλαράκια του με τα ιδιωτικά νοσοκομεία;
Το ότι γράψαμε πως αφού δεν έχει μείνει τίποτα για πούλημα δίνουν ακόμα και τα «ασημικά»:
Το ότι γράψαμε πως αφού ξεζούμισαν οι μεγαλοκαρχαρίες τους άθλιους μετανάστες με μεροκάματα πείνας και θησαύρισαν με τα ολυμπιακά έργα, χρησιμοποιώντας ακόμα οι θρασείς και κλεμμένα φορτηγά από την ΙΤΑΛΙΑ, Τώρα κάνουν δήθεν πογκρόμ διώξεων για τα μάτια του κόσμου. ΠΟΙΟΙ; αυτοί που τους έκαναν χρήση, ΚΑΙ ΛΕΓΑΝΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΔΕΧΟΥΜΕΝΟΙ στην χώρα.
Το ότι γράψαμε πως είναι προδότες αφού αφήνουν για δήθεν λόγους καλής γειτονίας τους τούρκους να έχουν καταλάβει το ΑΙΓΑΙΟ. εάν αυτό δεν είναι προδοσία τι είναι. Δεν έχουν πάρει όρκο να προστατεύουν την εδαφική ακεραιότητα; Τα ΙΜΙΑ τους λένε τίποτα:
To ότι γράφουμε πως αφήνουν το ληστρικό τραπεζιτικό κατεστημένο να έχει σε ομηρία τους πολίτες με τα πανωτόκια και την υπερχρέωση;
To ότι γράψαμε πως το υπάρχων πολιτικό κατεστημένο βαίνει προς το τέλος του, αφού απέτυχε παταγωδώς λογω της πλεονεξίας και της πολιτικής εκπόρνευσης του από τον χρηματισμό;
Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων, μεταξύ άλλων, από τους υπουργούς Δικαιοσύνης και Υγείας, τον Μητροπολίτη Κωνσταντίας και Αμμοχώστου, τον Χωρεπίσκοπο Νεαπόλεως, το Δήμαρχο Παραλιμνίου, βουλευτές, αντιπροσώπους φοιτητικών οργανώσεων, τις οικογένειες των ηρωομαρτύρων, από σωματεία και άλλα οργανωμένα σύνολα.
Σε δηλώσεις του, ο υπουργός Υγείας ανέφερε ότι «βιώνουμε εκείνες τις σκηνές που άλλοι βίωσαν εδώ στο Παραλίμνι και από τις τηλεοράσεις, που συγκλόνισαν τους πάντες. Θα έλεγα ότι ο Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού είναι οι δύο μετά την εισβολή μάρτυρες που συμβολίζουν ότι ο λαός μας δεν αποδέχεται την κατοχή».
Συμβολίζουν, επίσης, πρόσθεσε «ότι ο δικός τους θάνατος, η δική τους δολοφονία είναι σύμβολο και αγώνα αλλά και συνέχισης, μέχρι την εξάλειψη αυτού του συρματοπλέγματος της ντροπής, όπου θυμούμαστε όλοι τον Τάσο Ισαάκ να είναι δολοφονημένος, από εικόνες ντροπής, από ανθρώπους οι οποίοι ντροπιάζουν το ανθρώπινο είδος».
Από την πλευρά του, ο Εκπρόσωπος της Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ - Σολωμού, Ξένιος Κασινίδης ανέφερε ότι «η εκδήλωση αποτελεί ελάχιστο φόρο μνήμης και τιμής προς τους ήρωές μας που σκοτώθηκαν τον Αύγουστο του 1996 άνανδρα από τους Τούρκους κατακτητές, διαδηλώνοντας υπέρ της ελευθερίας της Κύπρου μας. Η μαζική συμμετοχή τόσο των μοτοσικλετιστών όσο και η στήριξη που είχαμε από διάφορες ομάδες της κυπριακής κοινωνίας καταδεικνύει τον διακαή πόθο των Ελλήνων της Κύπρου για απελευθέρωση και εξασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως καθορίζονται από το κοινοτικό κεκτημένο και το διεθνές δίκαιο», είπε.
Ο κ. Κασινίδης ευχαρίστησε την Αστυνομία που συνεργάστηκε μαζί τους για την ομαλή διοργάνωση της πορείας.
Απαντώντας σε ερώτηση είπε ότι «περίπου 550 μοτοσικλετιστές με τις μηχανές τους έδωσαν το παρών τους για να τιμήσουν τη μνήμη των Ισαάκ και Σολωμού» και πρόσθεσε πως «φέτος έγινε μια εκδήλωση οργανωμένη γιατί 13 χρόνια μετά τη θυσία των δύο ηρώων αποφασίσαμε να τιμήσουμε τη μνήμη τους όπως τους αξίζει, δηλαδή με ειρηνικό τρόπο, σε συνεργασία με την Αστυνομία και μέσα σε πλαίσια σωστής συμπεριφοράς».
Πάνω από το κοιμητήριο υπερίπτατο από την προσέλευση των μοτοσικλετιστών και μέχρι την ολοκλήρωση της κατάθεσης στεφάνων στους τάφους των ηρωομαρτύρων Ισαάκ και Σολωμού ελικόπτερο της Αστυνομίας.
Ισχυρή αστυνομική δύναμη ήταν παρούσα τόσο στην εκκλησία όσο και στο Κοιμητήριο Παραλιμνίου, καθώς και στους γύρω δρόμους.
Από την Σημερινή
"Αυτοί που ξεχνάνε την ιστορία τους, ειναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουνε" George Santayana (Life of Reason, 1905)
Από το ΚΕΝΤΡΙ
Υ.Γ. Μια ένσταση μόνο. Είναι άλλο πράγμα η "βία" των ανταρτών ενάντια στους κατακτητές κι άλλο πράγμα οι σφαγές των ναζί γι' αντίποινα. Μην τα "τσουβαλιάζουμε" όλα!
Κορυφαίος πρωταγωνιστής και θιασάρχης της ελληνικής σκηνής, γεννήθηκε το 1909 στο Καστέλι Κισσάμου Κρήτης.
Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1928 με το θίασο «Οι νέοι» στο έργο «Για την αγάπη της». Με τον ίδιο θίασο εμφανίστηκε και σε άλλα έργα, μέχρι την επόμενη χρονιά, οπότε εντάχθηκε στο θίασο της «Ελευθέρας Σκηνής» των Μ. Κοτοπούλη Σ. Μελά Μ. Μυράτ. Με την «Ελευθέρα Σκηνή» έπαιξε, μεταξύ άλλων στα έργα «Στέλλα Βιολάντη», «Η λύρα του γερο-Νικόλα», «Οι άθλιοι». Συνεργάστηκε για ένα χρόνο, το 1930, με το «Λαϊκό Θέατρο» του Β. Ρώτα και το 1932 προσλήφθηκε στο νεοϊδρυόμενο Εθνικό Θέατρο, όπου ερμήνευσε μεταξύ άλλων τον Κορυφαίο στον «Αγαμέμνονα» και τον Κρητικό στη «Βαβυλωνία». Το 1934 θα συνεργαστεί με τον Β. Αργυρόπουλο και το 1935 ξανά με τη Μ. Κοτοπούλη, για να επιστρέψει, την ίδια χρονιά στο Εθνικό Θέατρο, όπου παρέμεινε ως το 1943. Από τότε και έως το 1972 θα πρωταγωνιστήσει στο ιδιωτικό θέατρο με εξαίρεση τρεις ρόλους στο Εθνικό στο διάστημα 1946-1947. Μετά την κατοχή διώχτηκε και εξορίστηκε (1948-1952) για να επανέλθει στη Σκηνή το 1952 , με το θίασο της Κατερίνας Ανδρεάδη, λίγο αργότερα με τον θίασο του Αδαμάντιου Λεμού και αμέσως μετά με τον «Θυμελικό Θίασο» του Λίνου Καρζή («Προμηθεύς Δεσμώτης») Στη συνέχεια, και μέχρι το 1955 εμφανίζεται με την Κυβέλη και αμέσως μετά συγκροτεί θίασο με την Ασπασία Παπαθανασίου («Ευγενία Γκραντέ», Βαθιές είναι οι ρίζες Το κορίτσι με το κορδελάκι, κ.α).
Το 1955 ίδρυσε το "Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο" και εγκαταστάθηκε στον υπαίθριο χώρο του Πεδίου του Άρεως, τον οποίο εγκαινίασε με τον «Αγαπητικό της Βοσκοπούλας». Σ' αυτό το θέατρο, με μεγάλη συμμετοχή κοινού και καλλιτεχνική επιτυχία, συνέχισε ως το 1967 υποστηρίζοντας συστηματικά το ελληνικό έργο («Ο μονοσάνδαλος», «Το κορίτσι με το κορδελάκι», «Η Αντιγόνη της Κατοχής», «Ο Πατούχας» και διασκευές από έργα του Καζαντζάκη όπως «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» και «Ο Καπετάν Μιχάλης»). Σποραδικά ανέβασε και κλασικό ρεπερτόριο («Ιούλιος Καίσαρ», «Φουέντε Οβεχούνα»). Τους χειμώνες το ΕΛΘ φιλοξενείτο σε διάφορα θέατρα ή περιόδευε στην επαρχία, την Κύπρο και την Κωνσταντινούπολη.
Καθώς του γίνεται έξωση από το Πεδίο του Άρεως (1968), ο Κατράκης συνεχίζει την πρωταγωνιστική του πορεία, πότε με το θίασο του, πότε με άλλους πρωταγωνιστές. Το 1972 ο Μάνος Κατράκης επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο και πρωταγωνίστησε στον "Οθέλλο" και τον "Δον Κιχώτη", και στην Επίδαυρο στον "Οιδίποδα τύραννο" (1973) και στον "Προμηθέα Δεσμώτη" (1974).
Αργότερα, συνεργάστηκε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, το ΚΘΒΕ, για να επανιδρύσει το 1977 το ΕΛΘ, ανεβάζοντας έργα Αρμπούζωφ (Φθινοπωρινή ιστορία με την Έλλη Λαμπέτη), Γκόρκι (Οι Τελευταίοι" , Μπρεχτ (Συνγτροφιά με τον Μπρεχτ, Με την Μελίνα Μερκούρη), Λέοναρντ (Ντα) Μασάρι (Ταμπού) και την «Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη του Ν. Βρεττάκου. Η τελευταία του εμφάνιση έγινε το 1984 στο Ηρώδειο, με το μουσικό έργο του Θόδωρου Αντωνίου «Προμήθεια».
Συνεργάστηκε με πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες (Δ. Ροντήρη, Π.Κατσέλη, Τ.Μουζενίδη, Μ.Βολανάκη, Σπ.Ευαγγελάτο, Μ.Θεοδωράκη, Σπ.Βασιλείου, Α.Κατσέλη, Τ.Καρούσο, Ελ.Χατζηαργύρη, Αν.Βαλάκου) και συμμετέσχε σε εκατοντάδες εκδηλώσεις, όπου με την ανεπανάληπτη φωνή του δικαίωνε το νεοελληνικό ποιητικό λόγο. Οι αναγνώσεις του σε κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας παρέμειναν κλασικές.
Ο Κατράκης έπαιξε και σε πολλές ταινίες στον κινηματογράφο από το "Το λάβαρο το '21", του Κώστα Λελούδα (1928) ως το "Το Ταξίδι στα Κύθηρα" του Θ. Αγγελόπουλου (1984). Αξιόλογες είναι οι ερμηνείες του στο "Μαρίνο Κοντάρα" του Γιώργου Τζαβέλα (1948), στη "Συνοικία το όνειρο" του Αλέκου Αλεξανδράκη (1961) στην "Ηλέκτρα" του Μιχάλη Κακογιάννη (1962), στο "Ένας Ντελικανής" του Μανόλη Σκουλούδη (1963). Βραβεύτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ του Σαν Φρανσίσκο, για την ερμηνεία του στον ρόλο του Κρέοντα στην «Αντιγόνη» του Γ. Τζαβέλλα, και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για τη συμμετοχή του στο «Συνοικία το όνειρο».
Ο Μάνος Κατράκης ανήκει στις σπάνιες εκείνες ρίζες που βεβαιώνουν την υψηλή ταυτότητα του Έθνους μας...
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ
Ο Κατράκης επιβλήθηκε, θαυμάστηκε, αγαπήθηκε επειδή ό,τι και αν παίζει, όσο διαφορετικός κι αν είναι από ρόλο σε ρόλο, διατηρεί πάντα στο βάθος τη ρωμέικια ανθρώπινη ουσία του...
ΜΑΡΙΟΣ ΠΛΩΡΙΤΗΣ
Μίλησαν πολλοί για το ταλέντο του Κατράκη και άφησαν μια υπόνοια μεταφυσικής σ’αυτή την εκτίμηση. Επειδή δεν πιστεύω στη μαγεία, νομίζω πως το υποκριτικό φαινόμενο του Κατράκη είναι προϊόν μιας αντιφατικής, δηλαδή πολύ ανθρώπινης ζωής, προϊόν μιας πλούσιας εμπειρίας. Οι αγώνες του, τα βάσανά του, οι έρωτές του, τα πάθη του, ο αξεδίψαστος βίος του, ήταν η μοναδική του προίκα. Μικρός ήθελε να γίνει ναυτικός. Η μάνα του τον εμπόδισε. Κι όμως ταξίδεψε πολύ με ούριο άνεμο μέσα στο καράβι της τέχνης και της ζωής και εκόμισε μέγα πλούτο και μας τον χάρισε αφειδώλευτο.
ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ
Από το Alice cafe όπου θα βρείτε κι αναλυτική παρουσίαση της διαδρομής του Μάνου Κατράκη στο Εθνικό Θέατρο
Ο Νίκος Πλουμπίδης βγήκε μέσα από τα σπλάχνα του λαϊκού κινήματος. Αφουγκράστηκε γρήγορα τις μαρξιστικές - λενινιστικές ιδέες και διαμορφώθηκε μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ σε λαϊκό ηγέτη.
Γεννήθηκε από φτωχή αγροτική οικογένεια στα Λαγκάδια της Γορτυνίας στις αρχές του αιώνα, το 1902. Πήγε στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού του και στη συνέχεια στο Γυμνάσιο στη Δημητσάνα. Το 1922 κλήθηκε στο στρατό την περίοδο της Μικρασιατικής Καταστροφής. Απολύθηκε το 1923, ενώ αποφοίτησε από το Διδασκαλείο του Πύργου το 1924. Από μικρός γνώρισε τις κακουχίες και τα βάσανα της αγροτιάς. Το 1924 διορίζεται δάσκαλος στο χωριό Μηλέα της Ελασσόνας, όπου υπηρετεί ως το 1929. Εκεί γνωρίζεται καλύτερα με τη σκληρή ζωή της αγροτιάς, τη βιοπάλη και την επαναστατική ιδεολογία και με τους πρώτους κομμουνιστές της περιοχής. Εντάσσεται στο ΚΚΕ το 1926, σαν αποτέλεσμα της όλης του δράσης και στάσης στη ζωή. Συμμετέχει ενεργά στους αγώνες των δασκάλων και των φοιτητών. Εκλέγεται μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Συνομοσπονδίας Δημοσίων Υπαλλήλων. Το 1931 φυλακίζεται για τη συμμετοχή του στους απεργιακούς αγώνες και απολύεται από δάσκαλος. Τον επόμενο χρόνο, το 1932, εκλέγεται από την Κομματική Συνδιάσκεψη της Αθήνας μέλος του Γραφείου της Περιφερειακής Επιτροπής. Το 1933, εκλέγεται μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής και στη Γραμματεία της Ενωτικής ΓΣΕΕ. Τον Αύγουστο του 1935, παίρνει μέρος στο 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Στο 6ο Συνέδριο του ΚΚΕ εκλέγεται αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ. Στην περίοδο της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, καθοδηγεί την κομματική δουλιά στο Βόλο και τη Θεσσαλία. Τον Ιούνη του 1938, εκλέγεται μέλος του ΠΓ και στέλνεται καθοδηγητής του Γραφείου Περιοχής Μακεδονίας - Θράκης. Συλλαμβάνεται από την Ασφάλεια του Μανιαδάκη το 1939 και βασανίζεται απάνθρωπα, όντας βαριά άρρωστος από φυματίωση. Το 1941, μαζί με εκατοντάδες άλλους κομμουνιστές, οι ελληνικές αρχές κατοχής τον παρέδωσαν στους Γερμανούς καταχτητές. Το 1942 εξορίζεται στην Τρίπολη, όπου συνδέεται με την οργάνωση και δραπετεύει. Παίρνει ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση στην ίδρυση Επιτροπής του ΕΑΜ, έκδοσης εφημερίδας. Στην Πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΚΚΕ, το 1942, εκλέγεται μέλος της ΚΕ και του ΠΓ. Καθοδηγεί την Κομματική Οργάνωση της Αθήνας στα χρόνια 1942 - 1943. Είναι ο καθοδηγητής και οργανωτής της μεγάλης διαδήλωσης του λαού της Αθήνας, στις 5 Μάρτη 1943, ενάντια στην πολιτική επιστράτευση. Μια από τις μεγαλύτερες και πιο αποτελεσματικές κινητοποιήσεις λαού και νεολαίας σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη.
Στις αρχές του 1944, όταν το ΠΓ βγαίνει στο βουνό, ο Ν. Πλουμπίδης μένει στην Αθήνα και στο 7ο Συνέδριο επανεκλέγεται μέλος της ΚΕ. Αποστολή του στα δύσκολα χρόνια του Εμφύλιου, η ανασύνταξη των Κομματικών Οργανώσεων, αλλά και η ανάπτυξη της δράσης του μαζικού λαϊκού κινήματος. Με ακατάπαυστο τρόπο, παρότι η αρρώστια του προχωράει, απειλώντας του τη ζωή, πασχίζει, μέσα σε αφάνταστα δύσκολες συνθήκες παρανομίας, να συνδέσει ξεκομμένους αγωνιστές που ξέφυγαν από τις διώξεις και τις εξορίες για την προώθηση των καθηκόντων του Κόμματος.
Στις 25 του Νοέμβρη του 1952, συλλαμβάνεται και περνάει από το Εκτακτο Στρατοδικείο Αθήνας με τη συκοφαντική κατηγορία του κατασκόπου, με βάση τον Αναγκαστικό Νόμο 375, περί κατασκοπίας. Η δίκη αυτή είναι μνημείο της μισαλλοδοξίας του ξενόδουλου κράτους. Η περήφανη απολογία του και η υπεράσπιση της τιμής του Κόμματός του, του ΚΚΕ, είναι παράδειγμα ξεχωριστό, ανωτερότητας, ανιδιοτέλειας, ψυχικής δύναμης και πίστης στα ιδανικά του Σοσιαλισμού.
Ο Ν. Πλουμπίδης καταδικάζεται και το πρωινό της 14ης Αυγούστου του 1954, πέφτει νεκρός από τα βόλια του αμερικανόδουλου μετεμφυλιακού καθεστώτος.
Από τον Ριζοσπάστη
Ο τίτλος του blog, δημιουργήθηκε καθ' υπέρβαση της σημασίας της λέξης και δεν εννοεί το γνωστό ορυκτό, αλλά την καταγωγή (Μαγνησία) του διαχειριστή.
Φιλοδοξεί βέβαια να μαγνητίσει την προσοχή σας.
Το blog δημιουργήθηκε, για την προβολή και συζήτηση θεμάτων κυρίως από την Μαγνησία αλλά και γενικότερα.
Είναι ένα blog προβληματισμού επί παντός επιστητού!
Παρακαλώ σχολιάστε στην Ελληνική γλώσσα (no greeklish).
Σχόλια σε greeklish, όπως και σχόλια υβριστικού ή προσβλητικού περιεχομένου θα διαγράφονται άμεσα.
ΜΑΓΝΗΤΗΣ Copyright © 2009 WoodMag is Designed by Ipietoon for Free Blogger Template