Το έγκλημα της Αφροδίτης

Πόσο βλάκας μπορεί να είναι κάποιος;

Τα ακροδεξιά και δήθεν "πατριωτικά" μπλογκ έχουν λυσσάξει για την πρόσληψη της Αφροδίτης Αλ Σάλεχ, μιας Ελληνίδας, με ρίζες (και από) τη Συρία, στο γραφείο του υφυπουργού Σπύρου Βούγια.

Η Αφροδίτη είναι ένοχη πολλαπλών εγκλημάτων. Εχει ξένο επώνυμο, και δη μεσανατολίτικο. Εκλεψε δηλαδή τη θέση ενός καθαρόαιμου Ελληνα, π.χ. ενός Εβερτ.

Προσελήφθη εκτός ΑΣΕΠ, όπως και όλοι οι άλλοι στενοί συνεργάτες όλων των υπουργών όλων των εποχών. Επρεπε, δηλαδή, ο Βούγιας να προκηρύξει την (πολιτική) θέση ενός συμβούλου του ώστε να μπορεί ισότιμα να τη διεκδικήσει ένας νεοναζί.

Είναι ακτιβίστρια που υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών. Κακώς. Μόνο οι καθαρόαιμοι Ελληνες έχουν ανθρώπινα δικαιώματα! Κανείς άλλος. Αλλά με τέτοιο επώνυμο...

Είναι γυναίκα, είναι νέα, είναι όμορφη. Εχει δουλέψει ως ηθοποιός! Εχει φωτογραφηθεί ημίγυμνη! Σκάνδαλο! Επρεπε να φωτογραφίζεται μόνο με τσαντόρ (με τέτοιο επώνυμο...)

Εχει πτυχία και ειδίκευση σε θέματα μετανάστευσης από σπουδαία πανεπιστήμια. Εχει γράψει και δύο βιβλία. Αλλά ως ηθοποιός υποδύθηκε και ρόλους με ερωτισμό . Τι προσβολή για τη χώρα της Σαπφούς, του Αρχίλοχου και του Αριστοφάνη! (χώρια το επώνυμο...).

Σε ένα άλλο υπουργείο δεν θα είχε ίσως τόση σημασία, αλλά στο Προστασίας; Στο προπύργιο της ροπαλοειδούς εθνοπρέπειας; Να έχει άποψη, δηλαδή, για τους εξευτελισμούς, το ξύλο, τα βασανιστήρια, τις δολοφονίες, μέσα στο ίδιο τους το μαγαζί;

Εθνικώς αποδεκτό για μια Αφροδίτη είναι να στέκεται μαρμάρινη σε ένα Λούβρο. Αμίλητη και κοψοχεριασμένη. Το πολύ πολύ να γίνει γλάστρα στην τιβί. Αλλά που ακούστηκε μια γυναίκα να είναι και όμορφη και έξυπνη και χειραφετημένη και πολιτικά ενεργή και πρόμαχος των αδύναμων; Να απαγορευτεί δια νόμου! Τι κάνει το κράτος;

Η Αφροδίτη, απλώς επειδή υπάρχει, προκαλεί ταυτόχρονα όλα τα στερεότυπα σεξιστών, ρατσιστών κι Ελληναράδων. Κι επειδή συνήθως αυτές οι... αρετές πάνε πακέτο, έχουν κυριολεκτικά λυσσάξει και της επιτίθενται με μανία. Η αρχή έγινε από ένα στοχευμένα σεξιστικό δημοσίευμα στο "Πρώτο Θέμα".

Τυχαίνει να την έχω γνωρίσει τότε που δούλευε σκληρά και καθημερινά για να σπουδάσει, πριν καν γίνει ηθοποιός. Την είδα στο σινεμά και χάρηκα που πέτυχε. Την ξαναβρήκα στο δίκτυο, μια μπλόγκερ με δυνατή φωνή. Κι ως ακτιβίστρια δεν αναπαύτηκε σε σαλόνια, ήταν εκεί που το στοιχειώδες δεν είναι αυτονόητο.

Δεν μπορώ να προεξοφλήσω ότι η Αφροδίτη θα κάνει τη διαφορά στο υπουργείο, αλλά φρικάρω στην ιδέα ότι τα ερπετά που τη βρίζουν ανώνυμα μπορεί να διαβρώσουν με το δηλητήριο τους κάποια ακόμη μυαλά. Δυστυχώς η βλακεία είναι κολητική.

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε πει: "Δεν θα θυμόμαστε τα λόγια των εχθρών μας αλλά τη σιωπή των φίλων μας". Γι αυτό προσθέτω αυτό το σχόλιο σε εκείνα άλλων μπλόγκερ που την υπερασπίστηκαν και μπράβο στον ΣΥΝ που διαπερνώντας τα κομματικά στεγανά έβγαλε σχετική ανακοίνωση.

ΥΓ: Ακουσα ότι κάτι ανατολίτες με τα ονόματα Stefanopoulos, Doukakis, Karygiannis, Panopoulos κ.λπ. πήραν αξιώματα στις χώρες που γεννήθηκαν. Πού πάει αυτός ο κόσμος;

Γιάννης Μπογιόπουλος

Από τους Διαλόγους της Ελευθεροτυπίας