Μπορεί οι Αργοναύτες να έγραψαν ιστορία, επαναλαμβάνοντας τον μύθο 3.500 χρόνια μετά, ωστόσο ένας Βολιώτης, έγραψε τη δική του ιστορία, κάνοντας ποδηλατική εκστρατεία στην πατρίδα της Μήδειας, αφού διένυσε 2.700 χλμ!Πρόκειται για τον Γιάννη Γερόπουλο, μέλος της Περιβαλλοντικής Πρωτοβουλίας Μαγνησίας, τον οποίο συναντήσαμε στο λιμάνι του Πότι, δεύτερο σταθμό της Αργούς, μετά το Μπατούμι της Γεωργίας και ο οποίος σκοπεύει να μείνει λίγο καιρό στην περιοχή του Καυκάσου και θα επιστρέψει με αεροπλάνο.
Ο Βολιώτης ενθουσιάστηκε από τη φύση στα παράλια του Καυκάσου και την πολιτιστική διάσταση της διαδρομής, ενώ οι Αργοναύτες ξαφνιάστηκαν όταν τον είδαν, ένα βράδυ Τετάρτης που έβρεχε στο ξενοδοχείο που έμεναν!
Από παλιά είχα όνειρο, δήλωσε, αν ποτέ γίνει το ταξίδι της Αργούς στην Κολχίδα, να έρθω κι εγώ μαζί της. Όταν έγινε σαφές ότι δεν θα ερχόταν, πριν από 1,5 χρόνο, με το κουπί στην Κολχίδα, κατέστρωσα ένα σχέδιο να ‘ρθω με τη δική μου δύναμη, αλλά με ποδήλατο. Το προγραμμάτισα και περίμενα τη στιγμή να’ ρθει το πλοίο στην Κολχίδα, για να το ακολουθήσω κι εγώ, επισήμανε ο Γιάννης Γερόπουλος.
Ο ποδηλάτης ξεκίνησε από το Βόλο 19 Ιουνίου στις 8 το πρωί και έφτασα στο Μπατούμι, μετά από 27 μέρες, διανύοντας 2.700 χλμ.
Ακολούθησε το δρομολόγιο Βόλος - Θεσσαλονίκη - Αλεξανδρούπολη - σύνορα, που διήρκεσε έξι μέρες και άλλες 21 μέρες εντός της Τουρκίας. Ακολούθησε το δρομολόγιο μέχρι Κωνσταντινούπολη, έκανε δύο μέρες να περάσω την πόλη και από κει βγήκε στα παράλια του Εύξεινου Πόντου. Διένυε περίπου 100 χλμ. ημερησίως και βρισκόταν για οκτώ ώρες κάθε μέρα πάνω στη σέλα.
Μετά την Ποντοηράκλεια, στο Ζόμπουλταγκ, ανέφερε, έκανε παράκαμψη για να επισκεφθεί τον τόπο καταγωγής της γιαγιάς του (που έφυγε το 1922 με τους άλλους Έλληνες της περιοχής), στην περιοχή της Παφλαγονίας, μετά πήγε στην Ιωνόπολη (Ινέμπολου) στα παράλια του Ευξείνου και, όλο παράλια, βγήκε μέχρι την Κολχίδα.
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντός της Τουρκίας ήταν οι δρόμοι, που είναι κακοί και οι οδηγοί που είναι χειρότεροι από τους Έλληνες. Τρεις φορές κινδύνεψα και χρειάστηκε να βγω από τον δρόμο για να μη με παρασύρουν», ανέφερε ο κ. Γερόπουλος.
Στην Τουρκία του προξένησε μεγάλη εντύπωση η φιλικότητα των ανθρώπων και η φιλοξενία τους, όταν έλεγε ότι ήταν Έλληνας.
Σύμφωνα με τον κ. Γερόπουλο, το φυσικό στρες ήταν μεγάλο, γιατί έπρεπε σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα να φτάσω στο Μπατούμι μαζί με την Αργώ, κάτι που τελικά έγινε.
Τα δύο πράγματα που δήλωσε ότι του έμειναν από το ταξίδι ήταν η καταπληκτική φύση (στα παράλια του Ευξείνου υπάρχει πλούσια βλάστηση με δάση) και η πολιτιστική διάσταση της διαδρομής, σε ιστορικά σημεία που έχουν σημασία για τους Έλληνες, που αφορούν τον μύθο του Ιάσονα (Ιασώνειο άκρο, η εκκλησία του Ιάσονα που χτίστηκε πάνω σε αρχαίο ναό που είχαν χτίσει ο Ιάσων και η Μήδεια), η Ιάς νήσος, έξω από την Κερασούντα (όπου οι Αργοναύτες δέχτηκαν την επίθεση από τις στυμφαλίδες όρνιθες). Ακόμη σημαντικά θεωρεί τα Μουσεία της Σαμσούντας και της Κερασούντας, αλλά και τη Σαφράπολη, που είναι χώρος πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
«Οι Αργοναύτες, με είδαν ξαφνικά, την Τετάρτη 15 Ιουλίου, στις 20.17 ένα βράδυ που έβρεχε, ξαφνικά στο ξενοδοχείο που έμεναν και κάποιοι που με αναγνώρισαν δοκίμασαν μεγάλη έκπληξη, γιατί κανείς δεν γνώριζε ότι θα έρθω στη Γεωργία. Με φιλοξένησαν στο ξενοδοχείο, ευχαριστώ και τον καπετάνιο Απ. Κούρτη που ήταν φιλόξενος και φιλικός», τόνισε ο κ. Γερόπουλος.
Ο συμπολίτης μας πιστεύει ότι όταν γυρίσει πίσω, οι Βολιώτες πρέπει να ενημερωθούν για το φωτογραφικό υλικό που έχει συλλέξει, γιατί αξίζει τον κόπο να δει κανείς από κοντά ένα τέτοιο ταξίδι.
Από την εφημερίδα Μαγνησία
Ο Βολιώτης ενθουσιάστηκε από τη φύση στα παράλια του Καυκάσου και την πολιτιστική διάσταση της διαδρομής, ενώ οι Αργοναύτες ξαφνιάστηκαν όταν τον είδαν, ένα βράδυ Τετάρτης που έβρεχε στο ξενοδοχείο που έμεναν!
Από παλιά είχα όνειρο, δήλωσε, αν ποτέ γίνει το ταξίδι της Αργούς στην Κολχίδα, να έρθω κι εγώ μαζί της. Όταν έγινε σαφές ότι δεν θα ερχόταν, πριν από 1,5 χρόνο, με το κουπί στην Κολχίδα, κατέστρωσα ένα σχέδιο να ‘ρθω με τη δική μου δύναμη, αλλά με ποδήλατο. Το προγραμμάτισα και περίμενα τη στιγμή να’ ρθει το πλοίο στην Κολχίδα, για να το ακολουθήσω κι εγώ, επισήμανε ο Γιάννης Γερόπουλος.
Ο ποδηλάτης ξεκίνησε από το Βόλο 19 Ιουνίου στις 8 το πρωί και έφτασα στο Μπατούμι, μετά από 27 μέρες, διανύοντας 2.700 χλμ.
Ακολούθησε το δρομολόγιο Βόλος - Θεσσαλονίκη - Αλεξανδρούπολη - σύνορα, που διήρκεσε έξι μέρες και άλλες 21 μέρες εντός της Τουρκίας. Ακολούθησε το δρομολόγιο μέχρι Κωνσταντινούπολη, έκανε δύο μέρες να περάσω την πόλη και από κει βγήκε στα παράλια του Εύξεινου Πόντου. Διένυε περίπου 100 χλμ. ημερησίως και βρισκόταν για οκτώ ώρες κάθε μέρα πάνω στη σέλα.
Μετά την Ποντοηράκλεια, στο Ζόμπουλταγκ, ανέφερε, έκανε παράκαμψη για να επισκεφθεί τον τόπο καταγωγής της γιαγιάς του (που έφυγε το 1922 με τους άλλους Έλληνες της περιοχής), στην περιοχή της Παφλαγονίας, μετά πήγε στην Ιωνόπολη (Ινέμπολου) στα παράλια του Ευξείνου και, όλο παράλια, βγήκε μέχρι την Κολχίδα.
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντός της Τουρκίας ήταν οι δρόμοι, που είναι κακοί και οι οδηγοί που είναι χειρότεροι από τους Έλληνες. Τρεις φορές κινδύνεψα και χρειάστηκε να βγω από τον δρόμο για να μη με παρασύρουν», ανέφερε ο κ. Γερόπουλος.
Στην Τουρκία του προξένησε μεγάλη εντύπωση η φιλικότητα των ανθρώπων και η φιλοξενία τους, όταν έλεγε ότι ήταν Έλληνας.
Σύμφωνα με τον κ. Γερόπουλο, το φυσικό στρες ήταν μεγάλο, γιατί έπρεπε σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα να φτάσω στο Μπατούμι μαζί με την Αργώ, κάτι που τελικά έγινε.
Τα δύο πράγματα που δήλωσε ότι του έμειναν από το ταξίδι ήταν η καταπληκτική φύση (στα παράλια του Ευξείνου υπάρχει πλούσια βλάστηση με δάση) και η πολιτιστική διάσταση της διαδρομής, σε ιστορικά σημεία που έχουν σημασία για τους Έλληνες, που αφορούν τον μύθο του Ιάσονα (Ιασώνειο άκρο, η εκκλησία του Ιάσονα που χτίστηκε πάνω σε αρχαίο ναό που είχαν χτίσει ο Ιάσων και η Μήδεια), η Ιάς νήσος, έξω από την Κερασούντα (όπου οι Αργοναύτες δέχτηκαν την επίθεση από τις στυμφαλίδες όρνιθες). Ακόμη σημαντικά θεωρεί τα Μουσεία της Σαμσούντας και της Κερασούντας, αλλά και τη Σαφράπολη, που είναι χώρος πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
«Οι Αργοναύτες, με είδαν ξαφνικά, την Τετάρτη 15 Ιουλίου, στις 20.17 ένα βράδυ που έβρεχε, ξαφνικά στο ξενοδοχείο που έμεναν και κάποιοι που με αναγνώρισαν δοκίμασαν μεγάλη έκπληξη, γιατί κανείς δεν γνώριζε ότι θα έρθω στη Γεωργία. Με φιλοξένησαν στο ξενοδοχείο, ευχαριστώ και τον καπετάνιο Απ. Κούρτη που ήταν φιλόξενος και φιλικός», τόνισε ο κ. Γερόπουλος.
Ο συμπολίτης μας πιστεύει ότι όταν γυρίσει πίσω, οι Βολιώτες πρέπει να ενημερωθούν για το φωτογραφικό υλικό που έχει συλλέξει, γιατί αξίζει τον κόπο να δει κανείς από κοντά ένα τέτοιο ταξίδι.
Από την εφημερίδα Μαγνησία
.jpg)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου