Σε απόγνωση λόγω απώλειας της άδειας ταξί

Το μόνο που του απέμεινε είναι η φωνή, γεμάτη απόγνωση και οργή... 

Έχασε το «τιμόνι» και το μεροκάματο, το δικαίωμα συνταξιοδότησης από το οποίο απείχε μόλις πέντε μήνες, αλλά παλεύει και δεν επιτρέπει να του στερήσουν την αξιοπρέπειά του.

Μόνος του, με ένα πλακάτ περασμένο από το λαιμό του, ο 64χρονος Σωτήρης Λαγός, από τους ιδιοκτήτες ταξί, οι οποίοι από τον περασμένο Οκτώβριο έχασαν την άδειά τους, μέσα στον πολύχρονο «εμφύλιο πόλεμο» του κλάδου, προχώρησε σε διαμαρτυρία.

Επί ώρες οι φωνές του, μπροστά από τη Νομαρχία συγκέντρωναν τα βλέμματα των περαστικών. 

Και, όμως, αντί για συμπαράσταση δέχθηκε, όπως λέει, τηλεφώνημα να εγκαταλείψει τη διαμαρτυρία, «διαφορετικά θα τον μάζευε η αστυνομία». 

Ο ίδιος ξέσπασε, περιγράφοντας τους τελευταίους πέντε μήνες της ζωής του, δίχως δουλειά.

«Δεν είμαι Χριστουγεννιάτικο δέντρο, που μετά τις γιορτές με ξεστολίσανε και πετάξανε. Είμαι άνθρωπος που δουλεύω από πολύ μικρή ηλικία και επιβιώνω στην κοινωνία αυτή χωρίς καμία παρανομία. Μόνο με τα δυο μου χέρια, χωρίς κανένα περιουσιακό στοιχείο», έλεγε ο κ. Λαγός.

Αναγκάστηκε να αφήσει το τιμόνι μετά από 38 χρόνια δουλειάς ως νυχτερινός οδηγός ταξί. 

Και μάλιστα, ενώ του απέμεναν μόλις πέντε μήνες πριν κατοχυρώσει το δικαίωμα της σύνταξης.

«Έχω δικαιωθεί σε δύο διαγωνισμούς, μου έχουν αφαιρέσει την άδεια εκπρόθεσμα τέσσερις φορές, με αποτέλεσμα να χαλάσω την οικογένειά μου, να μείνω μόνος μου, να μην έχω ούτε σπίτι να κοιμηθώ...

Μας πήρανε τις άδειες και βλέποντας εμένα, που διεκδικούσα το δίκιο μου, με «πήρανε στην άκρη» και μου δώσανε ελεημοσύνη μέχρι τα Χριστούγεννα, όπως τους ζητιάνους. Μου υποσχέθηκαν δουλειά, αλλά λένε ψέματα. Δεν ζητάω τίποτε άλλο, μόνο να δουλέψω μέχρι να πάρω σύνταξη», έλεγε απελπισμένος.

Δεν άντεξε και ξέσπασε σε λυγμούς, όταν μίλησε για το πώς έχει αλλάξει η ζωή του τους τελευταίους μήνες, μένοντας χωρίς δουλειά: «Με προσέχει η αδερφή μου, πηγαίνω και μου δίνει η πρώην γυναίκα μου να πληρώσω, αν πληρώσω, ένα ενοίκιο και τρέχω στις εκκλησίες για να φάω. Ένας άνθρωπος που σε όλη τη ζωή του ήταν περήφανος και δούλευε για να ζήσει...»

Βάσω Σαμακοβλή

Από την εφημερίδα Ταχυδρόμος