Πόσους ρατσιστές χωράει η Ελλάδα?

Μικρό λεξικό καθημερινών όρων.
Ανασφάλεια: αίσθημα καχυποψίας προς τον συνάνθρωπο σου διότι η αποξένωση και ο διαχωρισμός μεταξύ μας έχει προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό που μαθαίνουμε για τον γείτονα μας όχι από τη πλατεία όπου κάθεται αλλά από τις ειδήσεις και της μεσημεριανές εκπομπές. Οι δημοσιογράφοι σε ρόλο ιεροκήρυκα σπέρνουν το φόβο, το μίσος και την καχυποψία.
Εγκληματικότητα: να παραβαίνεις νόμους που στοχεύουν στην ηθική, οικονομική και φυσική σου εξόντωση, οι οποίοι βασίζονται σε ρατσιστικά (φυλετικά, εθνικά , θρησκευτικά) κριτήρια και εφαρμόζονται από οπαδούς του νόμου και της τάξης, οι οποίοι ξεκίνησαν τις σταδιοδρομίες τους επί χούντας. Οι βασανισμοί, οι εξευτελισμοί, οι δολοφονίες στα σύνορα και στα κρατητήρια των ξένων από μανιακούς ψυχασθενείς με στολή, όχι μόνο δεν τιμωρούνται, αλλά συνήθως επιβραβεύονται επαγγελματικά και κοινωνικά.
Δικαιοσύνη: το να παίρνεις κατά μέσο όρο τα διπλάσια χρόνια ποινής για το ίδιο αδίκημα από έναν ντόπιο, ειδικά άμα είσαι αλβανός. Το να περιμένεις από 6 μήνες έως τρία χρόνια για να δικαστείς (το 70 % των ξένων στις φυλακές είτε περιμένουν να δικαστούν είτε μέσα για παράβαση του νόμου περί παράνομης εισόδου) και αν αποδειχθεί τελικά η αθωότητα σου να μην αποζημιώνεσαι αλλά να ευχαριστείς τη μοίρα σου που σε αφήνουν. Το να απελαύνεσαι (καινούργια τροπολογία που κατατέθηκε στη βουλή) αν κατηγορηθείς για κάποιο αδίκημα, έχεις δεν έχεις χαρτιά, χωρίς να περάσεις από δίκη για να μπορείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου. Το πασιφανές έγινε και νόμος με την βούλα : σκάσε, σκάβε και πάρε ένα ξεροκόμματο.
Επιχειρήσεις σκούπα: αστυνομικές επιχειρήσεις «καθαρισμού» περιοχών από ανεπιθύμητα στοιχεία (κάποια στιγμή θα έρθει και η σειρά σου), πολύ δημοφιλείς σε ναζιστικά και καθεστώτα τύπου απαρτχάιντ. Όσοι υποστηρίζουν το καθαρισμό ανθρώπων με σκούπες μάλλον κρίνουν από τη βρομιά του σπιτιού τους.
Επιτροπές κατοίκων: τοπικές οργανώσεις του ΛΑΟΣ, ενισχυμένες από σκατοφασίστες της χρυσής αυγής, οι οποίοι, ακολουθώντας πιστά την οικογενειακή παράδοση, είναι ρουφιάνοι, τραμπούκοι (μόνο με την συνοδεία του υπεύθυνου οργάνου) και τσιράκια της εκάστοτε εξουσίας.
Αγ. Παντελεήμονας: κατεχόμενη από παρακρατικούς φασίστες και αστυνομικές δυνάμεις περιοχή της Αθήνας, όπου απαγορεύεται η κυκλοφορία ξένων και πας μη σκουρόχρωμου, συνήθως με τούρκικο ή αρβανίτικο επίθετο, ορθόδοξου. Προφανώς η Αθήνα των 3,5 εκατομμυρίων κατοίκων δεν χωράει κάποιες χιλιάδες άλλους, εκτός και αν έρχονται να μας τα ακουμπήσουν, οπότε σαν γνήσιοι ραγιάδες σκύβουμε μέχρι το πάτωμα.
Κέντρα υποδοχής μεταναστών: στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου οι ξένοι φυλακίζονται και εξοντώνονται (όπως στη Π. Ράλλη, Ελληνικό), αφού γλιτώσουν από εμπρησμούς (Πάτρα) και λιντσαρίσματα (Μανολάδα), για να χαρούν οι φιλήσυχοι πολίτες και οι υπόλοιποι να μη χαλάνε καρδιές, αφού είναι ξεκάθαρο ότι για όλα φταίει το κράτος και ο καπιταλισμός.
Λαθρομετανάστες: άνθρωποι από τις πιο φτωχές περιοχές του πλανήτη οι οποίοι πληρώνουν το τίμημα της ευημερίας του δυτικού κόσμου (Ε.Ε., ΗΠΑ). Τι αντίκτυπο νομίζεις ότι έχει ο προστατευτισμός και οι επιδοτήσεις που παίρνεις στους εργαζόμενους και επαγγελματίες στις χώρες εκτός ΕΕ. β)πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές του πλανήτη τους οποίους υποχρεούσαι σύμφωνα με το σύνταγμα και κάθε διεθνή κανόνα να προσφέρεις τροφή και στέγη. Έτσι και αλλιώς οι κυβερνήσεις, που εσύ ψηφίζεις, έχουν συμβάλλει σε αυτούς τους γνωστούς και άγνωστους πολέμους που διεξάγονται σε μακρινές περιοχές του πλανήτη και τώρα η δυστυχία που προκάλεσαν χτυπάει και την πόρτα σου.

Αυτό σε γενικές γραμμές είναι μια περιγραφή του τι συμβαίνει στην πόλη μας και αντίστοιχα σε όλη την Ελλάδα το τελευταίο διάστημα.
Σε μια κοινωνία όπου εμείς οι μετανάστες έχουμε συνηθίσει τις μαζικές υστερίες εναντίον μας, η τελευταία δεν αποτελεί έκπληξη.
Ούτε η ένταση της βίας, ούτε η υποστήριξη ρατσιστικών μέτρων από όλο το φάσμα του πολιτικού κόσμου και ούτε και η ευρύτατη αποδοχή και ανοχή τους από το κοινωνικό σύνολο. Η σκληρή εμπειρία της προηγούμενης δεκαετίας (1994, 1998, 2004) εξασφάλισε την ομαλότητα της ιστορικής εξέλιξης.
Αυτό που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι τι θέση παίρνουμε απέναντι σε αυτή τη πραγματικότητα.
Και αυτό αφορά και τους μετανάστες, αλλά πρώτα και κύρια τους ντόπιους.
Καταρχάς όλοι οι μετανάστες θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι η προσωπικές λύσεις δεν είναι μακροχρόνιες και αργά η γρήγορα η λαϊκή βούληση θα επιβληθεί και πάνω μας.
Δεν θεωρούμε καμία εθνικότητα προνομιούχα και αυτό ο καθένας που το βιώνει στο πετσί του το καταλαβαίνει πολύ καλά, αλλά θεωρούμε ότι είμαστε ακόμα σε μια κούρσα μεταξύ μας για να εξασφαλίσουμε την εύνοια των αφεντικών μας.
Δεν ωφελεί να λέμε ότι οι αλβανοί κλέβουν ενώ εμείς είμαστε ήσυχοι ή ότι εμείς οι αλβανοί είμαστε δουλευταράδες και οι υπόλοιποι δεν δουλεύουν.
Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία ξεκινάνε από μια αίσθηση ισχύος και εξουσίας που σου δίνει το κυρίαρχο στοιχείο διαχωρισμού ντόπιων και ξένων, τα χαρτιά (το φυλετικό δικαίωμα παραμονής σε έναν τόπο).
Άρα αυτή η εξουσία θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σου οποτεδήποτε θεωρηθεί χρήσιμο από τον καθένα ακόμα και αγγελούδια να γίνουμε.
Σε ότι αφορά τους ντόπιους θεωρούμε ότι ο ρατσισμός θα πρέπει να απαντηθεί με το ίδιο νόμισμα.
Μερικές φορές ίσως και πιο δυνατά για να παραδειγματιστούν και οι υπόλοιποι που θα απαξιώσουν τη ζωές μας.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανένα, με στολή η χωρίς, να μας πάρει την αξιοπρέπεια και ακόμα πιο πολύ τη ζωή μας.
Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε παρά μόνο το τομάρι μας και αυτό πρέπει να το πουλήσουμε ακριβά.
Σε ότι αφορά τους ανθρώπους που μας υποστηρίζουν θεωρούμε ότι αλληλεγγύη στους μετανάστες είναι να προσφέρεις μια δουλιά, μια στέγη, χαρτιά (με λευκούς γάμους κλπ) ή έστω ένα φιλικό χαμόγελο, χωρίς να απαιτείς να ασπαστεί την ιδεολογική σου δοξασία.. Αλληλεγγύη είναι το να ξέρεις τι επιπτώσεις έχει στη ζωή μας η προσπάθεια εξασφάλισης χαρτιών και όχι η θεωρητική γνώση των συνθηκών που δημιουργούν τα προβλήματα μας. Αλληλεγγύη σημαίνει να κατανοείς ότι το να είσαι αλβανός ή βούλγαρος ή πακιστανός δεν είναι θέμα προσωπικής επιλογής, όπως το να είσαι εθνικιστής η διεθνιστής, αριστερός η δεξιός, αλλά παρόλα αυτά καθορίζει σε πρακτικό επίπεδο τις περισσότερες πτυχές της ζωής μας. Κανένας δεν ήρθε εδώ για να γίνει το ιδανικό σου επαναστατικό υποκείμενο.
Έτσι κι αλλιώς η πάλη το ενάντια στο ρατσισμό και την εκμετάλλευση είναι καθήκον του καθενός που δεν ανέχεται αυτή τη πραγματικότητα στη δική του κοινωνία.
Είναι πρωτίστως μια πάλη για να εξασφαλίσεις μια ανεχτή πραγματικότητα για τον εαυτό σου.
Το να είσαι μετανάστης δεν είναι τιμή, είναι ντροπή οι άνθρωποι να χρειάζονται συνοδευτικά χαρτιά σαν να είναι κούτες με προϊόντα.
Το σύνθημά μας πρέπει να είναι είμαστε όλοι ντόπιοι!
Έτσι κι αλλιώς αυτό το κομμάτι γης μας χωράει όλους.
Αυτοί που είναι επικίνδυνοι για το κοινωνικό σύνολο είναι οι ρατσιστές και οι φασίστες, οι οποίοι άμα γίνουν πιο πολλοί, θα αποτελούν κίνδυνο για την κοινωνική συνοχή και το όποιο επίπεδο δημοκρατίας έχουμε εδώ που ζούμε.
Τότε οι σκούπες και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης θα γράφουν και το όνομα σου επάνω και η αμοιβή της εργασίας σου δεν θα είναι τα 700€ αλλά η απελευθέρωση που θα σου προσφέρει. Για αυτό η απάντησή στο ερώτημά μας πρέπει να είναι ξεκάθαρη:

Έξω ο ρατσισμός και ο φασισμός
Από τις πλατείες, τις γειτονιές και τη ζωή μας

ΣΤΕΚΙ ΑΛΒΑΝΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ