«Εκλογές, κόμματα με φρου φρου και αρώματα…»

«Θα παγώσουμε τις προσλήψεις, θα παγώσουμε τους μισθούς, θα παγώσουμε τις συντάξεις και τα επιδόματα», μ’ αυτό το «αισιόδοξο και δελεαστικό» διάγγελμα, ο για λίγες ήμερες ακόμα - χρόνια θα μας φανούν - Πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Καραμανλής κήρυξε τις πολυαναμενόμενες πρόωρες εκλογές, ομολογώντας σιωπηλά την πλήρη αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής. Πάγωσαν και οι πολίτες στο άκουσμα των εξαγγελιών και είπαν να του κλείσουν οριστικά την πόρτα, μην αρπάξουν κανένα κρύωμα μέρες που είναι. Από κει και πέρα η απλή επισήμανση, που δε χρίζει ιδιαίτερης εξειδίκευσης στη μακροοικονομία, ότι σε περιόδους οικονομικής ύφεσης απαιτούνται πολιτικές προστασίας της εργασίας, αναζωογόνησης της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών, ώστε να επέλθει κινητικότητα και ρευστότητα στην αγορά, μικρή σημασία έχει για τους ενοίκους του μεγάρου Μαξίμου που ετοιμάζουν το μεγάλο αποχαιρετισμό της 4^ης Οκτωβρίου και τα μαχαίρια της 5^ης Οκτωβρίου.

Και συνεχίζει ανεπηρέαστος από τα δημοσκοπικά ευρήματα σε συνέντευξη του σε κυριακάτικη εφημερίδα: «Θα καταργήσουμε το πανεπιστημιακό άσυλο», ως γνωστόν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια μόνο για τα ακραία καιρικά φαινόμενα δεν έχει κατηγορηθεί ακόμα το άσυλο, «Θα μειωθεί ο κατάλογος των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, δε χρειάζεται να εφαρμόζονται παντού οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας…». Στο ερώτημα δε του δημοσιογράφου για τον απολογισμό της κυβερνητικής θητείας, απαντά με το αφοπλιστικό: «Μετρείστε αποκρατικοποιήσεις». Πες το έτσι βρε παιδί μου και σε παρεξηγήσαμε. Εκτός από σκάνδαλα δηλαδή, να μετρήσουμε και αποκρατικοποιήσεις! Εξάλλου είναι μεγάλη επιτυχία μιας κυβέρνησης να κατορθώσει να μεταβιβάσει τον έλεγχο (και τα κέρδη) των λιμανιών, του τραπεζικού συστήματος και των τηλεπικοινωνιών της χώρας σε πολυεθνικές. Απαλλάσσει τα δημόσια ταμεία από περιττά έσοδα και τους πολίτες από αναβαθμισμένες υπηρεσίες.

Το μεγάλο ατού της Νέας Δημοκρατίας όμως είναι τα ψηφοδέλτια της. Πρώτα απ’ όλα ανανεωμένα, αρχής γενομένης από το ψηφοδέλτιο Επικρατίας: Εβερτ, Σιούφας, Σουφλιάς. Φρέσκα πρόσωπα με όλο το μέλλον μπροστά τους! Πάνω από 70 δε θα βρεις άνθρωπο, μόνο ο Αχιλλέας Καραμανλής ανεβάζει το μέσο όρο στην Α’ Σερρών. Τι κι αν το συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο καθιερώθηκε για την προσέλκυση επιστημόνων, ανθρώπων της τέχνης και του πολιτισμού, που δε μπορούν να ανταπεξέλθουν στο άγχος της σταυροδοσίας. Στη Νέα Δημοκρατία μετεξελίσσεται κάλλιστα σε εργαλείο διατήρησης εσωκομματικών ισορροπιών. Δεύτερον, τα ψηφοδέλτια αυτά είναι «καθαρά». Οι μόνοι «λεκέδες» που γλίτωσαν από τη «χλωρίνη» της Ρηγίλλης είναι ο Μπασιάκος και ο Κοντός. Η κίνηση του Καραμανλή να θέσει εκτός μάχης τους Τσιτουρίδη, Μαγγίνα, Βουλγαράκη, Ρουσόπουλο, Δούκα, Παυλίδη συνιστά μια σιωπηλή παραδοχή των πολιτικών η και ποινικών ευθυνών που φέρουν οι συγκεκριμένοι για τη σωρεία σκανδάλων που ταλάνισε τη χώρα. Και τρίτον, τα ψηφοδέλτια αυτά είναι glamourous: Από την Αλίκη, προσδιοριζόμενη ως σύζυγος του Πασχάλη, μέχρι τη Μαρίνα Τσιντικίδου -μέσα από τα χέρια του την πήραν του Καρατζαφέρη – και την «εκλεκτή» των βασιλοφρόνων Ελενα Κουντουρά, η λάμψη είναι «εκτυφλωτική».

«Κάντο όπως ο Ομπάμα» συνέστησαν οι επικοινωνιολόγοι του ΠΑΣΟΚ στο Γιώργο Παπανδρέου. Φόρεσε κι αυτός το λευκό πουκάμισο με την κόκκινη γραβάτα και σήκωσε και τα μανίκια ψηλά. Να μίλαγε και στη γλώσσα του Ομπάμα καλύτερα θα ήταν, αφού στη μητρική του δυσκολεύεται λίγο. Αυξήσεις των μισθών και των συντάξεων που να καλύπτουν τον πληθωρισμό, προανήγγελλε ο Γίωργος Παπανδρέου. Τώρα αν αναλογιστεί κανείς ότι ο πληθωρισμός κυμαίνεται στο 0,8%, οι εν λόγω αυξήσεις αντιστοιχούν σε 30 λεπτά την ημέρα. Από την κατάψυξη της Νέας Δημοκρατίας, στο ψυγείο του ΠΑΣΟΚ οι μισθοί μας. Δεσμεύτηκε κι αυτός με τη σειρά του, όπως ορίζει το πρωτόκολλο για τους υποψηφίους πρωθυπουργούς στην Ελλάδα, για το πολυπόθητο 5% του ΑΕΠ στην παιδεία αλλά και για φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, πυροδοτώντας την «ιερή δυσφορία» του μητροπολίτη Άνθιμου, που έσπευσε να τον ακούσει στη ΔΕΘ. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν ξέρω αν θα γίνουμε «η Δανία του Νότου» ή θα ζούμε με δάνεια.

Ο «τώρα πια ξέρεις, Γιώργος Καρατζαφέρης», - αμμ δεν ξέρεις, αν ήξερες θα προτιμούσες να σου κοβόταν το χέρι – εξερχόμενος από τη ΓΑΔΑ χαρακτήρισε «ακραία και εκφυλιστικά για τη δημοκρατία τα γεγονότα του Δεκέμβρη», παραδίδοντας όχι μόνο μαθήματα συντηρητισμού αλλά και αμνησίας, αφού η έκρηξη της νεολαίας τον περασμένο Δεκέμβρη προκλήθηκε με αφορμή τη δολοφονία ενός 15χρονου μαθητή από τον ειδικό φρουρό Επ. Κορκονέα. Και συμπλήρωσε ότι η «αστυνομία πρέπει να προστατευτεί» αλλά δεν υπέδειξε ποιος θα μας προστατεύσει από τις αυθαιρεσίες της αστυνομίας.

Δίπλα στο όνομα του επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας, διοικητή των «υποκλοπών» και των «απαγωγών», Ιωάννη Κοραντή φιγουράρουν οι διάφορες μεταγραφές από τη Νέα Δημοκρατία αλλά και αρκετές τηλε –περσόνες , όπως συνάδει σ’ ένα κόμμα ακραιφνούς λαϊκισμού. Εκτός όμως από την υποψηφιότητα του Ηλία Ψινάκη που κόπηκε, είτε γιατί προσβάλλει τη ματσό φυσιογνωμία του κόμματος, είτε γιατί υπερτερεί σε τηλε- αναγνωρισιμότητα του Άδωνη Γεωργιαδη και της συζύγου της και αντέδρασε ο τελευταίος, κόπηκε κι άλλη μια υποψηφιότητα. Αυτή του μέχρι πρότινος υπαρχηγού της Χρυσής Αυγής Δημήτρη Ζαφειρόπουλου, που αποσύρθηκε τελευταία στιγμή ύστερα από απειλές της νεοναζιστικής οργάνωσης ότι θα δημοσιοποιούσε φωτογραφίες με τον κ. Ζαφειρόπουλο «εν δράσει». Εσωτερικά προβλήματα που θα βρουν ένα τρόπο να επιλύσουν, τα δικά μας προβλήματα πάντως μόνο να τα επιδεινώσουν μπορούν.

Και η αριστερά; Στο σύστημα της μιας αριστεράς – αυτής του ΚΚΕ – ο χρόνος δεν υπόκειται σε διεργασίες συστολής ή διαστολής αλλά μοιάζει αμετάβλητος. Ιδία πρόσωπα, ίδιες ιδέες, ίδια ποσοστά. Γι’ αυτό ας πάμε καλύτερα στην άλλη αριστερά, αυτή του Σύριζα, που έχει περισσότερη ίντριγκα. Μόνο οι δημοσκοπικές του διακυμάνσεις τον τελευταίο χρόνο συνιστούν αξιοθαύμαστο στατιστικό φαινόμενο. Το μοντέλο της συλλογικής ηγεσίας λάνσαρε πρώτος ο Τσίπρας, στη συνέχεια το υιοθέτησαν και οι Οικολόγοι – Πράσινοι, που σημαίνει ο καθένας ας σηκώσει το σταυρό του και οι ψηφοφόροι του εγχειρήματος που είδαν τις προσδοκίες τους να εξανεμίζονται μεταξύ ηγεμονικών συμπεριφορών και έλλειψης σαφούς πολιτικού στίγματος, το δικό τους. Δεν έχασαν χρόνο τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να κρύψουν τη χαρά τους από την αδυναμία της αριστεράς να αναδειχθεί σε σημαντική δύναμη του πολιτικού σκηνικού. Πάνω στη μέθη της λοιδορίας τους αγνόησαν όμως ότι η αριστερά, τόσο στις κοινοβουλευτικές όσο και στις εξωκοινοβουλευτικές της εκφάνσεις, – απούσες εντελώς από το κάδρο της μιντιακής «δημοκρατίας» - παρόλες τις αντιφάσεις της, αποτέλεσε και αποτελεί ακόμα τη φωνή όσων δεν έχουν φωνή, εκφράζοντας τις συχνά υπόρρητες ανάγκες και επιθυμίες πλατιών κοινωνικών στρωμάτων και καθιστώντας τα ζητήματα της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης σύμφυτα της ύπαρξης της. Μακάρι και η ίδια η αριστερά να μην αγνοήσει αυτόν της το ρόλο.

Επειδή όμως το τελευταίο διάστημα ακούσαμε πολλά νούμερα δημοσκοπήσεων, ας παραθέσουμε εδώ κάποια άλλα νούμερα που μπορεί και να μας αφορούν περισσότερο: το 23% των πολιτών της χώρας ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, το 25% των εργαζομένων αμείβεται με λιγότερα από 750 ευρώ μηνιαίως, ενώ στο 15,5% έχει εκτοξευθεί το ποσοστό της πραγματικής ανεργίας. Και το πλέον απαξιωμένο νούμερο, αυτό που δε χώρεσε σε κανένα δελτίο των 8: πάνω από 200 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους σε εργατικά ατυχήματα τον τελευταίο χρόνο.

Καλή ψήφο!

Μαρία Λουκά

Από Το Κουτί της Πανδώρας