Συσσίτιο σε αναξιοπαθούντες από το Στρατό!

Το αποτέλεσμα της συνεργασίας μεταξύ Στρατού και Εκκλησίας, σε μια προσπάθεια με κοινό στόχο την προσφορά στην κοινωνία, δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα λιγότερο από μια σωτήρια δράση, προς τους ανθρώπους στους οποίους απευθύνεται.
Ο Ελληνικός Στρατός, ο οποίος, εν καιρώ ειρήνης, συνήθως προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο όταν καλείται (π.χ. φυσικές καταστροφές), αυτή τη φορά συνδράμει αναξιοπαθείς ομάδες πληθυσμού, δείχνοντας τις δυνατότητές του και φυσικά το κοινωνικό του πρόσωπο, ενώ παράλληλα προσεγγίζει την κοινωνία.
Ο λόγος για την 1η ΤΑΞΑΣ (Ταξιαρχία Αεροπορίας Στρατού) στο Στεφανοβίκειο και για την Εκκλησία της τοπικής κοινωνίας που ανήκει στη Μητρόπολη Λάρισας, με πρωταγωνιστές αυτής της συνεργασίας τον διοικητή της στρατιωτικής μονάδας και ανώτατο διοικητή Φρουράς νομού Μαγνησίας, ταξίαρχο Νικόλαο Ταμουρίδη και από την πλευρά της εκκλησίας τον εφημέριο του ιερού ναού Αγίου Αθανασίου πατέρα Ιωάννη Γρατσούνα. συνεργασία τους ξεκίνησε πριν ένα χρόνο περίπου, όταν ο ιερέας απηύθυνε κάλεσμα βοήθειας στον ταξίαρχο, για την σίτιση φτωχών και μοναχικών ανθρώπων του Στεφανοβικείου, από τα συσσίτια της στρατιωτικής μονάδας.
Η ανταπόκριση ήταν άμεση και η αρχή ενός σημαντικού κοινωνικού έργου του στρατού μόλις είχε ξεκινήσει.

Αρκετές οικογένειες και μοναχικά άτομα του Στεφανοβικείου, από τότε καθημερινά έχουν στο τραπέζι τους ένα πιάτο φαγητό, προερχόμενο από τα μαγειρεία του στρατού, το οποίο με εθελοντική βοήθεια γυναικών της τοπικής κοινωνίας το διανέμουν στην πόρτα του σπιτιού τους.
«Αυτή η δράση εντάσσεται στο πλαίσιο του κοινωνικού ρόλου του στρατού, που αφήνει την εσωστρέφειά του και κάνει ένα άνοιγμα στην κοινωνία.
Είμαστε ένα με τον λαό, συνυπάρχουμε και είμαστε μέρος της κοινωνίας αυτής. Στο βαθμό των δυνατοτήτων μας, ανταποκριθήκαμε στο κάλεσμα βοήθειας της τοπικής κοινωνίας, από χρέος μη κινούμενοι...
Μάλιστα προβλέπεται ακόμη και επέκταση της κοινωνικής μας δράσης στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας που αναπτύχθηκε, με την εθελοντική προσφορά και των στελεχών της ταξιαρχίας», μας είπε ο ταξίαρχος Νικ. Ταμουρίδης, ο οποίος είναι ιδιαίτερα αγαπητός στην τοπική κοινωνία και όχι μόνο, αφού πολλές φορές έχει δώσει δείγματα κοινωνικής ευαισθησίας, ανοίγοντας παράλληλα την πόρτα του και σε τοπικούς φορείς ως μια κίνηση που αν μη τι άλλο δείχνει τη θέληση για ανάπτυξη καλών σχέσεων.
Μεταξύ αυτών μαθαίνουμε ότι με πρωτοβουλία του ίδιου έχουν πραγματοποιηθεί κι άλλες δράσεις κοινωνικής προσφοράς της εν λόγω στρατιωτικής μονάδας, όπως συγκέντρωση ρουχισμού και παιχνιδιών από εργαζόμενους της μονάδας και την προσφορά τους σε οικογένειες ή και τη συγκέντρωση τροφίμων επίσης που πρόσφεραν εθελοντικά εργαζόμενοι στην ταξιαρχία και την προσφορά τους στο γηροκομείο Καναλίων.
Το άνοιγμα του στρατού στην κοινωνία θα κορυφωθεί, σύμφωνα με τον κ. Ταμουρίδη, με την πρόσκληση που θα απευθύνει στις 20 Νοεμβρίου, οπότε οι πύλες της 1ης ΤΑΞΑΣ στο Στεβανοβίκειο θα ανοίξουν για να υποδεχθούν το κοινό σε μια γνωριμία με τη γειτονική μας στρατιωτική μονάδα, κατά τη διάρκεια της οποίας προβλέπεται να γίνουν και πτητικές επιδείξεις ελικοπτέρων.
Ο πατήρ Ιωάννης, δραστήριος επίσης ιερέας με σημαντικό έργο στην κοινωνία του Στεφανοβικείου και καθηγητής θεολόγος που διδάσκει σε γυμνάσιο του Δήμου Κάρλας, είναι ο «ηθικός αυτουργός» του κοινωνικού έργου των συσσιτίων.
Είναι αυτός που κατάφερε να ανοίξει την οδό συνεργασίας με το στρατό, με την απόλυτη στήριξη της Μητρόπολης Λαρίσης και που το κάλεσμά του για βοήθεια ανέδειξε τελικά τις πτυχές του κοινωνικού έργου του στρατού.
Όπως μας είπε, για την πραγματοποίηση αυτού του στόχου κινήθηκε ένα μεγάλο μέρος της τοπικής κοινωνίας, απλοί άνθρωποι εθελοντές και κυρίως γυναίκες, που προθυμοποιήθηκαν να συμβάλλουν, κάνοντας τη διανομή του φαγητού.
Έτσι σύμφωνα με την οργάνωση αυτής της δράσης σήμερα, καθημερινά δύο γυναίκες η κ. Ελένη και η κ. Μάγδα Ντελοπούλου πηγαίνουν στα μαγειρεία της 1ης ΤΑΞΑΣ, παίρνουν τις μερίδες του φαγητού και τις διανέμουν στα σπίτια των ανθρώπων του Στεφανοβικείου, που έχουν ανάγκη αυτής της βοήθειας.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι όπως διαπιστώνεται και από άλλες δράσεις που έχει αναπτύξει ο π. Ιωάννης στην τοπική κοινωνία, η πόρτα της εκκλησίας στο Στεφανοβίκειο δεν είναι μόνο η είσοδος ενός ναού, είναι μια είσοδος του σπιτιού του κάθε κατοίκου της τοπικής κοινωνίας, όπου μπαίνοντας θα βρει ένα στήριγμα στις δύσκολες στιγμές του και έναν άνθρωπο που νοιάζεται γι’ αυτόν.
Από ASTRA TV