«Η μόλυνση της ΛΑΡΚΟ στην Εύβοια αποσιωπάται»

Σοβαρή απειλή για το περιβάλλον συνιστούν τα ορυχεία της ΛΑΡΚΟ στην Κεντρική Εύβοια, καταγγέλλουν εκπρόσωποι συνδικάτων και επιστήμονες.
Ο βιοχημικός-μηχανικός εκπρόσωπος του Ινστιτούτου Αειφόρου Ανάπτυξης & Περιβάλλοντος (ΙΤΑΑΠ) στη Βοιωτία, Δρ. Θανάσης Παντέλογλου, μίλησε στο tvxs.gr για τις επιπτώσεις της βιομηχανίας ΛΑΡΚΟ στην Κεντρική Εύβοια.

Η Κεντρική Εύβοια, πλουσιότατη υδάτινη περιοχή με πολύ υψηλά ποσοστά βροχοπτώσεων, περιλαμβάνει τους Δήμους Χαλκιδέων, Μεσσαπίων, Ν. Αρτάκης, Ληλαντίων και Διρφύων και έχει 130.000 κατοίκους. Παρουσιάζει υψομετρικές διαμορφώσεις και έχει δύο φυσικές απορροές επιφανειακών υδάτων, μία προς τον Ευβοϊκό Κόλπο και μία προς το Αιγαίο. Οι ποταμοί Μεσσάπιος και Λήλας, καθώς και αρκετοί μικρότεροι χείμαρροι, περνούν από την Κεντρική Εύβοια και καταλήγουν με μεγάλη κλίση στον Βόρειο και Νότιο Ευβοϊκό.

Σύμφωνα με μελέτες του υπ. Ανάπτυξης, «το τοπικό υδρολογικό γνώρισμα είναι ιδιόμορφο, αφού οι απορροές βρόχινου νερού στη θάλασσα φτάνουν μόλις στο 9,6%, ενώ στον υδροφόρο ορίζοντα κατεισδύει το 30% των βρόχινων υδάτων».

Στα ορυχεία της ΛΑΡΚΟ στην Εύβοια υπάρχουν πολλαπλοί ανοιχτοί κρατήρες, μεγάλου βάθους (300-400 μ.) στον Δήμο Μεσσαπίων, από τον Νέο και Παλαιό Παγώντα ως τις Ακρες, τον Σταυρό, το Κοντοδεσπότι, την Αγία Σοφία, την Πλατάνα, την Ατταλη, τη Μονή Μακρυμάλλης και την Τριάδα.

Σε αυτές τις εγκαταστάσεις σωρεύονται τεράστιες ποσότητες γαιωδών υλικών τα οποία αναφέρονται ως υλικά αποκάλυψης μεταλλεύματος, δηλαδή πρόκειται για ειδικά στερεά απόβλητα, που κανονικά έπρεπε να αποτίθενται με αδειοδοτημένο ασφαλή τρόπο.

Τα υλικά αυτά, όμως, απορρίπτονται αυθαίρετα, ασχεδίαστα και άναρχα και σχηματίζουν βουνά που φράσσουν τα υδρορρέματα και τα νερά των βροχοπτώσεων, τα οποία μη έχοντας διέξοδο, λιμνάζουν στους κρατήρες των ορυχείων ρυπαίνοντας τον υδροφόρο ορίζοντα με τα διαλυμένα άλατα όλων των βαρέων μετάλλων που περιέχουν.

Στους κρατήρες με τα μικτά θειούχα μεταλλεύματα (σιδηροπυρίτης, σκληρά πετρώματα) εισρέουν τα ύδατα και δημιουργείται το φαινόμενο της «όξινης απορροής». Το «κοκτέιλ» νερού και βαρέων θειούχων μετάλλων με τη βοήθεια του ατμοσφαιρικού οξυγόνου προκαλεί διάβρωση, που κατεισδύει αργά στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται στη διεθνή βιβλιογραφία τοξική ρύπανση.

Στα νερά της Μεσσαπίας, ανιχνεύονται χρώμιο, νικέλιο και ψευδάργυρος ενώ αν συστηματικοποιηθούν οι δειγματοληψίες υπόγειων υδάτων, θα ανιχνευθούν μετρήσιμες ποσότητες μόλυβδου και υδράργυρου, υποστηρίζει ο κ. Παντέλογλου.
Από TVXS