Έφυγε ο Κουβανός επαναστάτης Χουάν Αλμέιδα Μποσκ

Στις 11 Σεπτεμβρίου, ο Χουάν Αλμέιδα Μποσκ πέρασε στην κουβανική ιστορία. Πρωτεργάτης του ένοπλου αγώνα, παρέμεινε ως το θάνατό του ενεργός στα πολιτικά. Μετά τα νέα του θανάτου του από καρδιακή προσβολή, ο κουβανικός λαός συνέρρευσε μαζικά στην Πλατεία της Επανάστασης για να αποτίσει τον ύστατο φόρο τιμής.
Πρώτος ο πρόεδρος της Κούβας, Ραούλ Κάστρο, άφησε ένα τριαντάφυλλο μπροστά στη φωτογραφία του συντρόφου του και, φανερά συγκινημένος, απέφυγε να κάνει δηλώσεις.

Γεννημένος το 1927, ο Μποσκ ξεκίνησε από τις φτωχογειτονιές της Αβάνας. Παράτησε το σχολείο στα 11 του και συνέχισε να εργάζεται σε οικοδομές. Αργότερα, το 1952, ενώ σπούδαζε νομική στο πανεπιστήμιο της Αβάνας γνώρισε και συνδέθηκε φιλικά με τον Φιντέλ. Ένα χρόνο μετά, συμμετείχε με τους αδερφούς Κάστρο στην ανεπιτυχή επίθεση της Μονκάδα. Τα επόμενα χρόνια τα πέρασαν μαζί στη φυλακή μέχρι να τους δοθεί αμνηστία το 1955 και να φύγουν για το Μεξικό. Από εκεί, επέστρεψε στην Κούβα πάνω στη θρυλική «Γκράνμα» παρέα με τους αδερφούς Κάστρο και τον Τσε. Ο Μποσκ ήταν ένας από τους 16 επιζώντες που στη συνέχεια κατέφυγαν στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα για να οργανώσουν την αντίσταση κατά του Μπατίστα. Σε εκείνα τα βουνά χρίστηκε «κομαντάντε» και έγινε ο μόνος Αφρο-Κουβανός ηγέτης της επανάστασης. Για το λόγο αυτό το πρόσωπό του συμβολίζει τη κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων στη νέα εποχή που τότε ξεκινούσε για την Κούβα.
Μετά την κατάρρευση του καθεστώτος Μπατίστα, ο Μποσκ διορίστηκε στρατηγός των ενόπλων δυνάμεων και μέλος του πολιτμπούρο. Στη συνέχεια της σταδιοδρομίας του πέρασε και από πολλά άλλα πόστα με κύριο αυτό του αντιπροέδρου του Συμβουλίου του Κράτους.
Στα ενδιαφέροντά του συγκαταλέγονταν η συγγραφή και η μουσική, με τα έργα του να αγαπιούνται από τον Κουβανικό λαό. Τα πιο χαρακτηριστικά του λόγια, όμως, τα εκφώνησε αντί να τα γράψει. Περικυκλωμένος από τις δυνάμεις του Μπατίστα μετά την απόβαση με τη «Γκράνμα» είχε φωνάξει: «Εδώ δεν παραδίδεται κανείς». Τα αυθόρμητα λόγια του έμειναν και έγιναν ένα από τα δημοφιλέστερα συνθήματα της Κουβανικής Επανάστασης.
Ακολουθώντας τη προσωπική επιθυμία του Μποσκ, το Κουβανικό κράτος δεν άφησε τη σωρό του ανοιχτή για λαϊκό προσκύνημα.
Αντ’ αυτού, θα κηδευτεί με στρατιωτικές τιμές και, σύμφωνα πάντα με την επιθυμία του, θα ταφεί στα ίδια βουνά που έζησε ως αντάρτης.
Από TVXS