ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ: Στον κατήφορο που προδιαγράφει η «ανταγωνιστικότητα»

Ενώ το 1964 η ναυπηγική βιομηχανία στην Ευρώπη αντιπροσώπευε το 50,8% της παγκόσμιας ναυπηγικής βιομηχανίας, το 1975 μειώθηκε στο 38,2% και το 2004 στο 6,7%. Τις ίδιες χρονιές στην Ασία η ναυπηγική βιομηχανία αντιπροσώπευε αντίστοιχα το 38,7%, το 51,1% και το 2004 εκτινάχτηκε στο 86,3%!

Σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους, σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, από το 1975 μέχρι σήμερα έχουμε στην Ευρώπη μείωση των εργαζομένων στη ναυπηγική βιομηχανία κατά 70%.

Η μείωση της απασχόλησης στα ευρωπαϊκά ναυπηγεία, στον τομέα ναυπήγησης νεότευκτων πλοίων, είναι 348.024 θέσεις εργασίας ή 80,4%, από 432.988 εργαζόμενους το 1975, σε 84.864 εργαζόμενους το 2004.

Αντίστοιχα στην Ελλάδα: Στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά από 3.200 εργαζόμενους που δούλευαν εκεί τη 10ετία του 1990, σήμερα έχουν απομείνει περίπου 1.400 που είναι στον «αέρα». Στα Ναυπηγεία Ελευσίνας οι θέσεις εργασίας την τελευταία 10ετία συρρικνώθηκαν από 2.100 στις περίπου 750. Στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη από 10.000 εργαζόμενους που αριθμούσε το 1990 σήμερα υπολογίζονται περίπου στους 1.000. Στα Ναυπηγεία Νεώριου Σύρου και Χαλκίδας, από 1.200 και 1.000 εργαζόμενους αντίστοιχα, σήμερα μιλάμε για ομάδες 300 και 150 ανθρώπων.

Σήμερα, αυτή την περίοδο και μάλιστα εν μέσω κρίσης και ενώ η ναυπηγική βιομηχανία της Ελλάδας, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, παρουσιάζει εικόνα εγκατάλειψης, οι Ελληνες εφοπλιστές με τα αμέτρητα προνόμια που τους έχουν προσφέρει απλόχερα οι κυβερνήσεις σε βάρος των εργαζομένων της χώρας (δεν πληρώνουν ούτε ΦΠΑ για τίποτα ούτε για την κατασκευή των επαυλών τους), σε ένα ακόμα δείγμα ...«φιλοπατρίας», κατασκευάζουν σε ξένα ναυπηγεία 777 πλοία αξίας 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων!

Πορεία καθορισμένη από τις ανάγκες του κεφαλαίου

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όταν πήρε τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά από τον Νιάρχο, είχε ήδη προδιαγράψει την τύχη τους. Την επιστροφή στους ιδιώτες. Ετσι, η πορεία του ναυπηγείου από το 1985 είναι στιγματισμένη από συνεχή υπονόμευση, πλιάτσικο και συρρίκνωση. Από το 1985 ξεκινά μια επιχείρηση συστηματικής απαξίωσης του ναυπηγείου.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο όνομα των χρεών που άφησε ο Νιάρχος - χώρια το μπαξίσι που του κατέβαλε των 130 εκατ. δολαρίων, ενώ ο φάκελος της «συμφωνίας» ακόμα παραμένει εφτασφράγιστο μυστικό - το χαρακτηρίζει ζημιογόνο και για να επιβεβαιώσει το χαρακτηρισμό η ΕΤΒΑ, που ανέλαβε το ναυπηγείο, έδιωχνε τη μία μετά την άλλη όλες τις σημαντικές δουλειές. Μέχρι τις 15 Σεπτέμβρη του 1995 που επιλέχθηκε η «λύση» του 51% - 49% (μετοχές ΕΤΒΑ και εργαζόμενοι αντίστοιχα) γίνονταν προσπάθειες της κυβέρνησης για πλήρη ιδιωτικοποίηση που κατέληξαν σε φιάσκο.

Οσον αφορά στο «κόλπο» «51% - 49%» ήταν ένα ακόμα «θνησιγενές σχήμα που οδηγεί στο ξεπούλημα» είχε προειδοποιήσει τότε η αγωνιστική παράταξη της «Εργοστασιακής Επιτροπής», η οποία επιβεβαιώθηκε πλήρως το 2001, όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μετά από τις αποτυχημένες προσπάθειές της, κατάφερε να το παραδώσει στη γερμανική πολυεθνική HDW, η οποία στη συνέχεια απορροφήθηκε από την «Thyssen Kroupp».

Η γερμανική πολυεθνική είχε παρουσιαστεί τόσο από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όσο και από την υποταγμένη πλειοψηφία της διοίκησης του σωματείου (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) ως ο «σωτήρας» που θα γλίτωνε το ναυπηγείο από το κλείσιμο που επέβαλλε η 7η κοινοτική οδηγία, και θα έφερνε την ανάπτυξη και την αύξηση των θέσεων εργασίας. Μάλιστα, η κυβέρνηση έδωσε και προίκα 1 τρισ. δραχμές κρατικές παραγγελίες (ανάμεσα στις οποίες ήταν και τα υποβρύχια).

Η «Thyssen» όχι μόνο δεν έφερε δουλειές και δεν ανέπτυξε το ναυπηγείο, αλλά αφού τσέπωσε από κρατικές παραγγελίες, επιδόθηκε σε τεμαχισμό του ναυπηγείου (πούλησε το λιμάνι και έδωσε το τμήμα τροχαίου υλικού σε «εταιρεία φάντασμα»), μείωσε το προσωπικό από 1.800 σε 1.400, τώρα έχει αφήσει επί 6 μήνες απλήρωτους τους εργαζόμενους των τρένων, έχει βάλει πωλητήριο σε όλο το ναυπηγείο και έχει ανακοινώσει ότι σε 4 μήνες «αποχωρεί».

«Ανάπτυξη» για τα κέρδη κάθε Ταβουλάρη

Το δεύτερο σε μέγεθος ναυπηγείο της χώρας, τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, στις 20 Ιούνη του 1997 δόθηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στον Ν. Ταβουλάρη, με τίμημα 30 δισ. δραχμές και περίοδο αποπληρωμής τα 15 χρόνια συν δύο χρόνια περίοδο χάριτος.

Μαζί του έδωσε προίκα 25 δισ. δραχμές εξασφαλισμένες προμήθειες από παραγγελίες του Πολεμικού Ναυτικού.

Το Νοέμβρη του 1997 ο Ταβουλάρης απολύει 750 εργαζόμενους και τους επαναπροσλαμβάνει, χαρακτηρίζοντάς τους «νέες» θέσεις εργασίας. Με απόφαση της πλειοψηφίας του ΔΣ του ΟΑΕΔ επιδοτείται γι' αυτές τις ...«νέες» θέσεις - δηλαδή για την καραμπινάτη απάτη - με πάνω από 2 δισ. δραχμές.

Ταυτόχρονα, κατάφερε ισχυρό πλήγμα στα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων. Πήρε, επίσης, 7 δισ. δρχ. επιδότηση και 7 δισ. δάνειο για επενδύσεις, που κανείς δεν είδε μέχρι τώρα. Το ναυπηγείο εξακολουθεί να δουλεύει με παραγγελίες του Πολεμικού Ναυτικού. Ο Ταβουλάρης έχει πουλήσει δύο μεγάλα οικόπεδα του ναυπηγείου στην εταιρεία επίπλων SΑΤΟ. Απασχολεί σήμερα περίπου 750 εργαζόμενους με συμβάσεις αορίστου χρόνου, ενώ άλλοι τόσοι περίπου δουλεύουν στο ναυπηγείο με εργολάβους.

Πρόκειται για ναυπηγείο - καθετοποιημένη βιομηχανία, που διαθέτει τρεις δεξαμενές. Με δυνατότητα αυτόματης μεταφοράς σχεδίων μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών στα μηχανήματα κοπής. Διαθέτει, επίσης, ελασματουργεία με αυτόματες μηχανές κοπής, συγκρότημα αμμοβολής - βαφής ελασμάτων που εξυπηρετούνταν από μαγνητογέφυρα, συγκρότημα για κατασκευή τροχαίου υλικού και δυνατότητα κατασκευής σκαφών του Πολεμικού Ναυτικού.

Στον ίδιο, δηλαδή τοΝ Ν. Ταβουλάρη, παραδόθηκαν και τα Ναυπηγεία Νεωρίου στη Σύρο. Το ναυπηγείο αυτό είναι η τρίτη σε μέγεθος ναυπηγοεπισκευαστική μονάδα της χώρας. Η κυβέρνηση της ΝΔ το 1992 έκλεισε το ναυπηγείο, πετώντας στο δρόμο τους περίπου 1.200 εργαζόμενους. Το ενέταξε στο νόμο 2000/92 περί ειδικής εκκαθάρισης, χωρίς να καταφέρει να το ξεπουλήσει λόγω του σκληρού και διαρκούς αγώνα των εργαζομένων. Ηρθε, όμως, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και το Σεπτέμβρη του 1994 υπέγραψε συμφωνία παράδοσης με τον Ν. Ταβουλάρη.

Το ναυπηγείο διέθετε 2 δεξαμενές και εξαίρετη γεωγραφική θέση. Σήμερα απασχολεί μόλις 350 εργαζόμενους με σύμβαση αορίστου χρόνου. Σε περιόδους που έρχονται δουλειές, κυρίως επισκευαστικές, η ίδια η διοίκηση του ναυπηγείου, δηλαδή ο Ταβουλάρης, «πρωτοπόρος» στην εφαρμογή της οδηγίας Μπολκεστάιν, «προσλαμβάνει» εργαζόμενους, κυρίως Ρουμάνους, τους οποίους πληρώνει με βάση τη ...Συλλογική Σύμβαση της χώρας τους.

Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και μέτρα ασφαλείας παραβιάζονται, ενώ μέρος του ναυπηγείου ο Ταβουλάρης το έχει μετατρέψει σε μαρίνα για τη φιλοξενία σκαφών, ενώ σε τμήμα των εγκαταστάσεών του λειτουργεί και το καζίνο Σύρου...

Αυτός ο επιχειρηματίας εμφανίζεται σήμερα να βρίσκεται σε «συζήτηση» με την «Thyssen Kroupp» για την εξαγορά των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά προδιαγράφοντας έτσι την τύχη του ναυπηγείου και των εργαζομένων σε αυτό.

Τέταρτο σε μέγεθος ναυπηγείο της χώρας είναι αυτό στην Αυλίδα της Χαλκίδας. Το 1989 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το είχε νοικιάσει στον εφοπλιστή Αντ. Λελάκη για 10 χρόνια και στη συνέχεια παραδόθηκε στον εφοπλιστή Ηλία. Υπολειτουργεί με ελάχιστους εργαζόμενους και στις εγκαταστάσεις του, σύμφωνα με καταγγελίες, επικρατούν εργασιακός μεσαίωνας και «μαύρη» εργασία.

Από τον Ριζοσπάστη