Η καρδιά χτυπάει πάντα αριστερά.

Τα καλά δεν κρατάνε πολύ καιρό.

Είναι εύθραυστα, όπως ο έρωτας την περίοδο της μνηστείας ή και πριν από αυτήν.
Μετά έρχεται ο γάμος.
Κι ο γάμος ως γνωστόν σκοτώνει τον έρωτα.
Μένει μόνο το πήδημα. Αλλά το πήδημα δεν έχει καμιά σχέση με τον έρωτα.
Κάπως έτσι είναι και με τις εκλογές.
Οι αγάπες, οι ευαισθησίες και τα ταξίματα τελειώνουν το βράδυ των εκλογών κι από την επομένη αρχίζει το …πήδημα ή όπως τραγούδησε ο Θεοδωράκης «κι από Δευτέρα, πάλι, πίκρα και σκοτάδι.»
Το ποιος θα είναι ο επιβήτορας είναι κάθε φορά το ζητούμενο των εκλογών αν και τα πρόσωπα δεν κάνουν τη διαφορά γι αυτόν που υφίσταται το πήδημα.
Μέχρι την παραμονή των εκλογών οι μεγάλοι θα ρίξουν τα ρέστα τους στη γαλαζοπράσινη τσόχα. Γαλάζιο χάνουμε, Πράσινο κερδίζουν.
Το παιχνίδι είναι στημένο γι αυτό ας ακολουθήσουμε την καρδιά μας.
Και η καρδιά χτυπάει πάντα αριστερά.
Ας πούμε ΝΑΙ στον έρωτα, ΟΧΙ στο πήδημα ή για να παραφράσουμε μια ρήση του Γεώργιου Παπανδρέου (παππού) δεν κάνουμε επιλογή επιβήτορα αρνούμαστε το πήδημα.

ΟΣΟ ΠΙΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ

Από το Μοναχικός Λύκος