Κραυγές αγωνίας από το μαρτυρικό Κομμένο της Άρτας...

Στον κάμπο της Άρτας βρίσκεται το μαρτυρικό Κομμένο, που γράφτηκε στην Ιστορία γιατί δέχτηκε την δολοφονική μανία των Γερμανών στην Κατοχή, που ξεκλήρισαν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του, άντρες, γυναίκες, παιδιά. Παλιότερα είχα γράψει εδώ, για την επέτειο της σφαγής.

Το Κομμένο λοιπόν, τιμής ένεκεν, είχε παραμείνει ως Κοινότητα και δεν πειράχτηκε από τον Καποδίστρια.

Έρχεται τώρα όμως ο Καλλικράτης, που δεν χαμπαριάζει από ανόητους συναισθηματισμούς, αλλά μετράει μόνο το "τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι..." και ετοιμάζεται να το καταπιεί συνενώνοντάς το με κάποιον άλλο δήμο της ευρύτερης περιοχής του κάμπου.

Είπα λοιπόν να μπω στην ιστοσελίδα της Κοινότητας, για να δω μήπως εκφράζουνε οι κάτοικοι κάποιο παράπονο. Όμως οι ντόπιοι παραείναι περήφανοι για να γκρινιάξουνε, ξέρουνε ότι πάντα το Κομμένο θα μένει στις μνήμες σαν ζωντανή απόδειξη ότι η βαρβαρότητα και η υπεροπλία δεν μπορούν να νικήσουνε το ανθρώπινο πνεύμα, την αξιοπρέπεια, την θέληση για ζωή...

Αντίθετα, αυτό που βρήκα είναι κραυγές αγωνίας για αυτό που συντελείται έξω από τις πόρτες τους, για την περιβαλλοντική καταστροφή, για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, για την ερημοποίηση, που τους καταστρέφει.

Συγκεκριμένα γράφουνε:

"Το φαινόμενο του θερμοκηπίου κτυπά έντονα την περιοχή του Κομμένου. Η περιοχή της Μπούκας σχεδόν έχει εξαφανιστεί. Ο Αραχθος τείνει να γίνει ένα με την θάλασσα στην περιοχή μηδέν και στο δέλτα. Οι ψαράδες με δυσκολία καταφέρνουν να φτάσουν στις βάρκες τους μιας και ο δρόμος προς την θάλασσα χάνεται στα νερά. Επιτακτική ανάγκη να γίνουν αντιπλημμυρικά έργα σχεδόν σε όλο τον Αμβρακικό κόλπο."

Και παρακάτω:

"ο πρόεδρος Χρήστος Κοσμάς, εξήγησε ότι η νοτιοδυτική πλευρά, η «Μπούκα» όπως ονομάζεται, έγινε θάλασσα.

«Η Μπούκα χάθηκε. Από τα 9.000 στρέμματα που είναι συνολικά οι κοινοτικές εκτάσεις, σώζουμε περίπου τα 1000, και κάποιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις στα όρια της κοινότητας, κυρίως ελαιώνες. Τα υπόλοιπα χάνονται. Όταν λέμε «Μπούκα» εννοούμε μια περιοχή με έκταση 4000 στρέμματα. Από αυτά σήμερα δεν έμειναν ούτε 500, τα υπόλοιπα έγιναν θάλασσα και αλίπεδα».

Το πρόβλημα είναι σοβαρό και ο κ. Κοσμάς δήλωσε ότι θα πρέπει να εξεταστεί η λύση του όχι σε επίπεδο κοινότητας μόνο αλλά σε επίπεδο Νομαρχίας, διότι η Κοινότητα βρίσκεται στο τελευταίο άκρο του νομού όπου καταλήγουν τα νερά από όλη την έκταση του."

Αυτό λοιπόν που δεν κατόρθωσαν οι Γερμανοί, φαίνεται ότι πιθανόν να τα καταφέρουν οι περιβαλλοντικές και οι κλιματικές αλλαγές, με την βοήθεια της αδιαφορίας των "αρμοδίων", που κλείνουν τα αυτιά τους στις κραυγές αγωνίας και θυμούνται το Κομμένο μόνο όταν είναι να καταθέσουνε τον Αύγουστο στεφάνι στο Μνημείο, να τους πάρει η κάμερα, να κάνουνε δηλώσεις για τον ηρωϊσμό και να εξαφανιστούνε...

Από το ΚΕΝΤΡΙ