Και ημείς άδωμεν.

Όταν ενώ όλοι λένε τα τραγικά οικονομικά στοιχεία της χώρας, αφειδώς ξοδεύονται τεράστια ποσά για μεταφορά χειροκροτητών στις συγκεντρώσεις.

Όταν όλοι από την εξέδρα αναφέρονται στο περιβάλλον και μετά από κέθε συγκέντρωση, ο τόπος είναι ένας σκουπιδότοπος από σημαίες, κουτάκια μπύρας και περιτυλίγματα από γύρο με πίτα απ ΄όλα.
Όταν κάνουν προεκλογικές ομιλίες στη μέση του κεντρικού δρόμου, με διακόσιους χειροκροτητές, ενώ υπάρχουν τόσες πλατείες (κύρια σε επαρχιακές πόλεις), που χωράνε χιλιάδες.
Όταν υπάρχει πλαφόν στα έξοδα των υποψηφίων και αυτοί ξοδεύουν (από πού άραγε;) πολλαπλάσια.
Όταν βλέπεις υποψηφίους να τρέχουν όλη μέρα και νύχτα για να εκλεγούν και να λύσουν προβλήματα, ενώ όλα τα χρόνια ήταν απόντες από παντού.
Όταν η πολιτική παρουσία και παραγωγή πολιτικού έργου, είναι η παρουσία σε βαφτίσια και γάμους, πέντε έξι κάθε Σαββατοκύριακο.

Όταν αυτοί που απέτυχαν πρίν και αυτοί που απέτυχαν τώρα, ξαναζητάνε να μας σώσουν.
Όταν ακούμε και ξανακούμε το « …μαζί σας. Όλοι μαζί θα δημιουργήσουμε…» και μόλις καθίσουν στην καρέκλα, γεμίζει γύρω τους το αργόσχολο συνάφι, το υποτακτικό.
Όταν μιλάνε για τα χάλια της Διοίκησης, ενώ αυτοί είναι που γέμισαν το Δημόσιο με άεργους «αγωνιστές» της παράταξης και του κόμματος
Όταν μιλούν για τα χάλια της Διοίκησης, ενώ αυτοί είναι που προωθούν «αγωνιστές», ανίκανους, αλλά υποτακτικούς σε καίρια πόστα. Κάνουν Διευθυντές και Προέδρους.
Όταν μιλάνε για ανεξάρτητη δικαιοσύνη ενώ είναι αυτοί που ανεβοκατεβάζουν και πηγαινοφέρνουν δικαστικούς και εισαγγελείς ανα την Ελλάδα, ανάλογα με την ταχύτητα εκτέλεσης του.. σήκω – κάτσε.
Όταν μιλάνε για δικαιοσύνη, ενώ ξέρουν ότι δίκιο δεν βρίσκεις. Για να το βρείς, πιθανόν, θέλει λεφτά. Πολλά λεφτά.
Όταν μιλάνε για ανεξάρτητη δικαιοσύνη, ενώ φροντίζουν οι ίδιοι, αναλόγως, υποθέσεις να τρέχουν ή να φρενάρουν.
Όταν εγώ δικάζομαι και αυτοί εξασφάλισαν την Βουλευτική ασυλία.
Μιλάνε για κράτος και κόμμα ξεχωριστά, ενώ οι ίδιοι με κάθε τρόπο ήδη έκαναν το κράτος ένα με το κόμμα.
Όταν μιλάνε για το όριο της φτώχιας ενώ αυτοί είναι πάντα χορτάτοι.
Όταν μιλάνε για ανεργία, ενώ αυτοί είναι άεργοι υψηλόμισθοι και φροντίζουν πρώτα την «εργασία» των παιδιών τους, των ανιψιών τους…
Όταν μιλάνε για κοινωνική δυναμική, αλλά εννοούν την δυναμική που αυτοί και μόνον αυτοί καθορίζουν.
Όταν μιλάνε για εθελοντισμό και εννοούν, χειροκροτητές άμισθους. Εθελοντές που θα συμφωνούν ή δεν θα διαφωνούν σε ότι αυτοί λένε. Απολύτως.
Όταν μιλάνε για προσωπικά δεδομένα, αλλά έχουν πρόσβαση στα πάντα και από παντού. Αυτοί φρόντισαν ποιος θα είναι διευθυντής ή προϊστάμενος.
Όταν μαθαίνουν ότι η διαφθορά είναι στην Αυτοδιοίκηση, εφορία και πολεοδομία, κατά κύριο λόγο, αλλά κάνουν τον κινέζο.
Όταν μιλάνε για αξιοκρατία και οι κορυφαίοι με μεταπτυχιακό στην αναξιοκρατία, είναι αυτοί.
Όταν μιλάνε για …όλους τους Έλληνες, αλλά εννοούν τους κομματικά λοβοτομημένους και μόνον.
Όταν μιλάνε για Εθνική ανεξαρτησία, ενώ ξέρουν ότι εξωτερικοί σταθεροί παράγοντες, ανεβοκατεβάζουν Κυβερνήσεις.
Όταν μιλάνε για ανεξάρτητη πολιτική, ξέροντας ότι πέντε έξι οικονομικοί παράγοντες, κόβουν και ράβουν σε κάθε Κυβέρνηση.
Όταν μιλάνε για διαφάνεια, ξέροντας ότι πέντε έξι μεγάλοι και οι κατά τόπους εκπρόσωποί τους, καθορίζουν τι είναι διαφανές.
Όταν μιλούν για δημοσιογραφικό λειτούργημα, ξέροντας ότι πέντε έξι οικονομικοί εξωθεσμικοί παράγοντες, κάνουν ότι θέλουν. Όταν οι ίδιοι προσπαθούν να εξασφαλίσουν την εύνοια των ΜΜΕ και όχι με το αζημίωτο.
Όταν καταφέρονται κατά των μεγαλοπαραγόντων αλλά, με αυτούς τρώνε και πίνουν.
Όταν μιλάνε σε εκδηλώσεις για πολιτική, ανάπτυξη, έργα και επί παντός επιστητού και στην πρώτη σειρά είναι οι Διευθυντές και Προϊστάμενοι, που αυτοί βόλεψα. Χειροκροτητές είναι τα γρανάζια της κατάντιας μας.
Όταν ένας Κατέλης και μια Μπεζεντάκου, μαζεύει περισσότερο «λαό» και επί πληρωμή παρακαλώ, ενώ αυτοί με χιλιάδες τηλέφωνα, με το ζόρι μαζεύουν τους μισούς.
Όταν μιλάνε για δωρεάν παιδεία, αλλά ξέρουν ότι θέλει πολλά λεφτά.
Όταν μιλάνε για δημόσια τάξη και δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις βράδυ σε ένα πάρκο.
Όταν καραβιές οικονομικών μεταναστών μπαίνουν στην χώρα από παντού και μου μιλάνε για Εθνική ασφάλεια.
Όταν μιλάνε για ισχυρές ένοπλες δυνάμεις και όλα τα όπλα είναι άλλων. Που ένα ανταλλακτικό να μην μας δώσουν, δεν κινείται τίποτε.
Όταν εξωτερική πολιτική γίνεται κατά πως θα μας τα πούν άλλοι ισχυροί.
Όταν μιλάνε για ισχυρό κράτος και ιδιωτικές εταιρείες φροντίζουν την επικοινωνία μας, την διατροφή μας, την μετακίνησή μας, την εκπαίδευσή μας, την διασκέδασή μας, την ενημέρωσή μας, την ασφάλειά μας (σεκιούριτι), την υποδομή μας,
Όταν μιλάνε για οικονομική ανάπτυξη και για να πάς διακοπές, θέλεις δάνειο. Για να κάνεις το οτιδήποτε, θα περάσεις από τράπεζες για πλήρη και μασφυκτικό έλεγχο.
Όταν μιλάνε για ανθρώπινα δικαιώματα και για να αποκτήσεις σπίτι, ένα κεραμίδι, θα χρωστάς μια ζωή. Για να πίνεις νερό, πρέπει να πληρώνεις γιατί θα σου το κόψουν. Για να έχεις ρεύμα, πρέπει να πληρώνεις, γιατί θα σου το κόψουν.
Όταν μιλάνε για περίθαλψη, ξέροντας ότι χωρίς φακελάκι δεν πάς πουθενά. Αν δεν έχεις λεφτά, πεθαίνεις
Όταν μιλάνε για επενδυτές του εξωτερικού ή όχι, ενώ ξέρουν ότι είναι ξεπούλημα περιουσιακών στοιχείων μας.
Όταν μιλάνε για Ευρωπαϊκά προγράμματα και ξέρουν και αυτοί και εμείς, διασπαθίζονται σε ημετέρους με μηδενικό παραγωγικό αντικείμενο.
Όταν κάθε τυχάρπαστος, οσφυοκάμπτης, ανίκανος, δειλός αλλά με κομματικές προσβάσεις, επιλέγεται για υποψήφιος Βουλευτής.
Όταν σήμερα φοβάσαι να μιλήσεις γιατί θα βρείς τον μπελά σου.
Όταν για να βρείς δουλειά ακόμη και καθαρίστριας, πρέπει να πας στον Βουλευτή, τον Νομάρχη ή τον Δήμαρχο.
Όταν δουλειά για τον κανακάρη μας είναι ένα γραφείο με υπολογιστή για να παίζει πασιέτζες.
Όταν αφήσαμε όλοι μας όλα αυτά τα «όταν», να γιγαντωθούν.
Όταν η Διοίκηση, γενικά, λειτουργεί με τους κανόνες οργανωμένης συμμορίας, σε αγαστή συνεργασία με τον ιδιώτη, χωρίς κυρώσεις.
Όταν με απλά λόγια η αλητεία, η αναξιοπρέπεια, η απόλυτη ιδιοτέλεια είναι σήμερα τα έντονα κοινωνικά χαρακτηριστικά.
Όταν όλα αυτά τα ξέρουμε όλοι και είμαστε στον κόσμο μας.
Όταν δεκάδες ανάλογα «όταν» είναι γνωστά σε όλους τους πολίτες και ακόμη δεν ντρέπονται και βγαίνουν στα μπαλκόνια.
Όταν σαν πολίτες έχουμε αυτήν την άθλια συμπεριφορά, μόνον η αθλιότητα μας πρέπει.
Δηλαδή, είναι αυτοκτονία να είναι γνωστά όλα τα παραπάνω και ημείς να άδωμεν.
Θέλει δουλειά, χρόνο και κόπο. Και τα τρία, είναι «μακριά από μας και τα παιδιά μας», σήμερα.
Ο ... αποινώς

Αναρτήθηκε στο Λαϊκούρα-Live πριν τις εκλογές, αλλά παραμένει επίκαιρο!